વિચાર લહેરી

સપના ની વણઝાર વચ્ચે આંખ ખોલવી ગમતી નથી,
બને ના જો સપનુ હકીકત, એ વાત ગમતી નથી.

ચણાય ઈમારત જો મજબૂત તો વાંધો નહિ,
ખંડેર ઈમારતો ની હાય, એ વાત ગમતી નથી.

ક્યાં સુધી વેઠવી વેદના, એ આવશે કે નહિ?
આવી ને દ્વાર અટકી જવાની, એ વાત ગમતી નથી.

પચાવી હળાહળ સહુ બની શકતા નથી નીલકંઠ,
હરદમ પચાવી ઝેર જીવવું, એ વાત ગમતી નથી.

મન ની મુરાદ કરવા પુરી સાબદાં સહુ બને
ઉઘડે આંખ ને સપના ખરે, એ વાત ગમતી નથી.

સપના ની વણઝાર વચ્ચે આંખ ખોલવી ગમતી નથી,
બને ના જો સપનુ હકીકત, એ વાત ગમતી નથી.

શૈલા મુન્શા. તા ૧૧/૨૦/૨૦૧૩

કોઈ રાખે ન રાખે,ઈશ્વર ખબર રાખે છે!
એજ તો આસ્થાનો ખજાનો ભરપુર રાખે છે.

નિયતમા ન હો ખોટ, ને માણસાઈ જ ધરમ,
એજ તો આસ્થાનો ખજાનો ભરપુર રાખે છે

વાવો તેવું લણો ને કરો તેવું પામો,
એજ તો આસ્થનો ખજાનો ભરપુર રાખે છે.

સફર હો લાંબી કે ટુંકી, વિશ્વાસ સાથી નો,
એજ તો આસ્થાનો ખજાનો ભરપુર રાખે છે.

કાજળ કાળી રાતને અંતે ઉગતું સોનેરી પ્રભાત
એજ તો આસ્થાનો ખજાનો ભરપુર રાખે છે.

કોઈ રાખે ન રાખે ઈશ્વર ખબર રાખે છે.
એજ તો અમારી આસ્થાનો ખજાનો ભરપુર રાખે છે.

શૈલા મુન્શા તા. ૧૦/૧૫/૨૦૧૩

ખરે એક પાન વૃક્ષ થી ને ખરે એક જીંદગી જીવનથી,
કચરાય એક પગ તળે,એક મન તળે, હિસાબ કોણ રાખે!

આથમે ના સુરજ,તો કિમત ના કોઈ અજવાસ ની,
હો ઉજાસ હરદમ, મુલ ના સમજે, હિસાબ કોણ રાખે!

જાળવ્યા જેને જતન માવજત થી ગણી આંખ ની કીકી,
આંખડી તરસતી રહે પામવા જતન, હિસાબ કોણ રાખે!

સંગ સાથી જીવન જીવવાની તમન્ના ને મોત રોકે મારગ,
અંતિમ પડાવે માંહ્યલું ઝુરે એકલતાએ, હિસાબ કોણ રાખે!

ખરે એક પાન વૃક્ષ થી ને ખરે એક જીંદગી જીવનથી,
ક્ચરાય એક પગ તળે, એક મન તળે, હિસાબ કોણ રાખે!

શૈલા મુન્શા તા. ૦૯/૨૨/૨૦૧૩

ઊઘડે જો/ દ્વાર હૈયા/ના બાંધ તુટી જાય!
ભીડી સજ્જડ આંકડી, કોઈ ચુપ થઈ જાય.

ઈમારત એક સર્જાઈ પ્રેમ વિશ્વાસ ના ચણતરે!
એક પથ્થર ખસે ને, બસ કડડભુસ થઈ જાય.

સળી ડાખળાં કરી ભેગા બનાવે ઘોંસલો!
બને જ્યાં ઘોંસલો ને ડાળ તુટી જાય.

દુશ્મન કરે દગો એ તો દુનિયા નો રિવાજ છે,
બને જો દોસ્ત દુશ્મન,તો વિશ્વાસ તુટી જાય!

ઊઘડે જો દ્વાર હૈયાના એક બાંધ તુટી જાય!
ભીડી સજ્જડ આંકડી, કોઈ ચુપ રહી જાય!

શૈલા મુન્શા. તા ૦૮/૦૨/૨૦૧૩

બને એવું કે ઈશ્વર પણ રડે!
ડુસકે ને ડુસકે ઈશ્વર પણ રડે.

સૂકાં ભેગું લીલુ જો બળે!
શ્વાસે શ્વાસે, ઈશ્વર પણ રડે.

સર્જી માનવજાત કરે હાશ!
જોઈ જાલિમ,ઈશ્વર પણ રડે.

ગભરૂં પંખિણી પિંખાય તીક્ષ્ણ નહોરે,
ધગધગતા લોચને, ઈશ્વર પણ રડે.

ન થંભાય જો દોટ અહંકાર ને ગુમાનની
તોડવા અહંકારને રૌદ્ર સ્વરૂપે ઈશ્વર પણ રડે.

કરે તહસ નહસ, સ્થળ ત્યાં જળ!
આભ ફાડી ઝંઝાવાતે, ઈશ્વર પણ રડે.

બને એવું કે ઈશ્વર પણ રડે!
ડુસકે ને ડુસકે ઈશ્વર પણ રડે.

શૈલા મુન્શા. તા ૬/૨૬/૨૦૧૩



હોય ભલે ને પાસે તોય દુર સદા,
મિલનની આશ તોય વિરહ સદા.

ક્ષિતીજે મળતાં આ ધરતી ને નભ,
ભ્રમણા એ નજરની, બસ દુર સદા.

પ્રેમીને મન કૃષ્ણ રાધા ની પ્રીત અમર,
ગયો કાનો છોડી ગોકુળ, અટુલી રાધા સદા.

મુસીબતોની ખાઈમા છોને ઘેરાય માનવી,
હો હામ હૈયે તો, થાય ઊભો માનવી સદા.

વિનંતી બસ પ્રભુ ને કરૂં આજ એટલી,
ઝીલી પડકાર, ઝઝુમુ જીવનભર સદા.

હોય ભલે ને પાસે તોય દુર સદા,
મિલનની આશ તોય દુર સદા.

શૈલા મુન્શા. તા ૦૫/૨૦/૨૦૧૩

રંગોની આ દુનિયામા એક માનવી બેરંગ કેમ?
ભીતર હોય રૂપ જુદું, અને બહાર જુદો રંગ કેમ!

માંહ્યલું ખદબદે બેસુમાર ક્રોધ ને નફરતથી,
મુખ પર ઓઢે મુખવટો, નમ્રતા ને પ્રેમ નો કેમ?

ધરતી ને પેટાળ ભલેને ભભુકતો હોય લાવા ભરપુર,
ધરા એ વ્હેતો એજ લાવા, બને ફળદ્રુપ જમીન કેમ!

પાનખરે ખરી પડતાં પર્ણ ને ઉજડતું દિશે એ વૃક્ષ,
સદા મહોરી ઊઠે લીલી કુંપળે, વસંતના આગમને કેમ!

મળે ના ઉત્તર કદીયે એ વાતનો, કરો લાખ જતન
વાવો બસ એક જ બીજ, ને મળે હજારો ફળ કેમ!

અનેરો કોઈ સંકેત કુદરતનો,એટલું શીખે જો માનવી
અસત્યોથી ભરી દુનિયામા, જીતે હમેશ સત્ય જ કેમ!

રંગોની આ દુનિયામા એક માનવી બેરંગ કેમ?
ભીતર હોય રૂપ જુદું, અને બહાર રંગ જુદો કેમ!

શૈલા મુન્શા. તા. ૦૩/૩૦/૨૦૧૩

ગાલગાગા ગાલગાગા ગાલગાગા ગાલગા

જીવવાની/ આશ માં પણ/ મોત ઠેલા/તું નથી,
ને મરણ પા/મે કદી પા/છું એ જીવા/તું નથી.

બાળપણ જા/તાં યુવાની/ ખટખટાવે/ બારણાં,
ખેલ પાંચી/કા કે ખોખો/ કેમ છોડા/તું નથી?

ક્ષણ જનમની/ ઓરતા પૂ/રા કરે મા/બાપના
આવકારો,/ હેત હૈયાનુ કોઈથી સંતાતુ નથી આગમન નવ/જાત, આંગણ/ બાળ એ બદ/લાવે જીવન/ હેત તો જીરવાતું નથી છુપાતું નથી

ભલે સાગર મા હોય ભરતી ને ઓટ હરદમ,
સરી જતું એ યૌવન,કેમે કરી પાછું પમાતું નથી.

જગ કરે હાંસી તે જીરવવું છે અઘરૂં,
પી ને હળાહળ, સહુ થી શંકર બનાતુ નથી.

જીવવાની આશ માં મોત ઠેલાતું નથી,
ને મર્યા બાદ પાછું જીવાતું નથી.

શૈલા મુન્શા. તા. ૦૨/૨૭/૨૦૧૩.

માનવી તો ઘણુ ય ઈચ્છે આંબવા સૂરજ,
ભૂલે, જ્યાં એક ડગલું આગળ રહે કુદરત.

નજર સામે દેખાય નભ ને ધરતી એકાકાર,
ન મળે કદી, ભ્રમ નજર નો સરજાવે કુદરત.

કરી ભેગાં તણખલાં બનાવે નિજ માળો પંખી,
આંધી ના એક સપાટે તણખલાં વિખરાવે કુદરત.

ઊભો સુકાની ઝાલીને સઢ, કિનારો નજર સામે,
ડુબી એ નાવ, ક્ષણમા લાવે સુનામી એ કુદરત.

માનવી તો ઘણુ ય ઈચ્છે આંબવા સૂરજ,
ભૂલે, જ્યાં એક ડગલું આગળ રહે કુદરત.

શૈલા મુન્શા. તા ૧૦/૨૧/૨૦૧૨.

યાદના દીપક જલાવી શું કરૂં?
અતીતના આવરણ ઉવેખી શું કરૂં!

સૂરજની રોશની જ્યાં ઓછી
ઘરનો ચિરાગ જલાવી શું કરૂં.

શમા લાખ ચાહે, ન પાસ પરવાન
ન સુણી ઝંપલાવે પરવાન, શું કરૂં!

સમંદર વલોવે નીકળે હળાહળ
રાખી આશ અમરતની, શું કરું!

ક્યાંક તો ચાલે મરજી ઈશ્વરની
શરત મા મુકી હામ શું કરૂં,
યાદના દીપક જલાવી શું કરૂં.

શૈલા મુન્શા. તા. ૦૬/૦૩/૨૦૧૧