વિચાર લહેરી

એક ધારાએ પહોંચ્વું તો જરૂરી હોય છે,
માનવું ના માનવું તો શું ફકીરી હોય છે?

કોણ આપે સાથ, એ ક્યાં હાથ કોઈના કદી,
વાત છુપાવા દિલોની, તો અમીરી હોય છે!

મોજથી જીવો, કરો ના કાલની ચિંતા ભલા,
જોમ દેખાડી શકો તો, એ ખુમારી હોય છે!

જિંદગી હારી ગયા જોઈ નજારો મોતનો,
બાથ ભીડો મોત સામે, બેકરારી હોય છે.

ને બધું છોડી જવું ભારે પડે છે દીલને,
જાણકારી હોય, તો શું એ બિચારી હોય છે?

ખાસ રસ્તો શોધવો એ હોય શમણાં લોકના,
એ જ તો ઈચ્છા ખુશાલી લાવનારી હોય છે!!

શૈલા મુન્શા તા ૦૩/૧૭/૨૦૨૦

સંબંધ વર્ષોના બધા ક્ષણમાં વિલાઈ જાય કેવા,
ને પળ મહીં ઋણાનુ બંધોથી કદી બંધાય કેવા!

જ્યાંત્યાં મળે અણજાણ લોકો આ જગતમાં અહીં બધે,
પણ તાર દિલોના વળી સંધાય તો સંધાય કેવા!

જીતી જવાની લ્હાયમાં ખોટી ખુમારી દિલે રહે,
પછડાય જ્યાં મોંભર બધા, હાર્યા જુગારી જાય કેવા!

અવહેલના જ્યારે કરે ગુમાનમાં આ માનવી,
ઈશ્વર કરે કઠપૂતળી ચાવી વગર, તો થાય કેવા!

આપે જખમ કોઈ, વેર લેવા સાબદા થાયે સહુ,
બાજી લગાવે જાનની વીરો ભલા, વીસરાય કેવા!

મજબુરી છે કે વાત હૈયાની જબાને આવે ના,
કોણે લખી આ જીંદગી, ભીતર દરદ છૂપાય કેવા!

ના આપશો આશા બધું થાશે બરાબર એ ખુદા,
તૂટે મિનારા આશના, જીવતર એના નંદવાય કેવા!

શૈલા મુન્શા તા.૦૧/૦૮/૨૦૨૦

જિંદગાનીની કહાની વિખરાઈ જાય છે,
તે છતાં યાદો કદી ક્યાં વિસરાઈ જાય છે!

ફૂલ લાવી ગોઠવો મોંઘા, સજાવો કેટલા,
આંગણાની ફૂલવારી કાં ભુલાઈ જાય છે?

વાદળોની પાર મોતી તારલાંઓ ટમટમે,
હેત તોય, ચંદ્રમાં પર ઊભરાઈ જાય છે!!

લાખ સંતાડે કપટથી માનવી જ્યાં પાપને,
જાત માણસની સદાએ ઓળખાઈ જાય છે!

હાથ આવે ના કદી બાજી, જે હારી દાવમાં,
તોય આશા જીતવાની, શું રખાઈ જાય છે!!

બિરદાવે ખૂદને, સમજી કુશળ ને હોંશિલો,
પણ વખત આવે, હમેશા ભોળવાઈ જાય છે!

જિંદગીને મોત ક્યાં બંધાય છે મુઠ્ઠી મહીં,
જે પળે જે થાય, એવું જીરવાઈ જાય છે!

શૈલા મુન્શા તા. ૦૯/૧૫/૨૦૧૯

ગાલગાગા ગાલગાગા ગાલગાગા ગાલગા વેરાઈ જોવાઈ રેલાઈ ભીંજાઈ ભૂલાઈ સંતાઈ રોકાઈ દેખાઈ

ગૂંજતી રૈ/ બાંસુરીને/ સૂર વેરા/ઈ ગયા.
થાપ તબલાં/ની પડી પણ નાદ રૂંધાઈ ગયા!

ફૂટતી જ્યાં/ એક કૂંપળ/ ભેદતી પા/ષાણ એ
બીજ પાંગર/તા વિકસતા/ છોડ કરમા/ઈ ગયા!

ઘાટ ઘડતાં/ હાથ કસબી/ના કપાશે/

અડગ રહ્યા જે કુમળા છોડ ઝીલી રવિકિરણો,
મૃદુ સ્પર્શે એ પાન લજામણીના બિડાઈ ગયા!

ભલે ના જોયું પાછા વળી ગોકુળ કદી કૃષ્ણે,
બંસરીના એ સૂર રાધાને હૈયે રેલાઈ રહ્યા!

કવચને કુંડળ દઈ દાનમાં, કર્ણ બન્યો મહાદાની,
જોઈ ગુરૂદક્ષિણા એકલવ્યની, હૈયા ભીંજાઈ ગયા!

ગૂંજતી રહી શરણાઈને, સૂર વેરાઈ ગયા,
બોલતી રહી આંખોને, તેજ ઓલવાઈ ગયા!

શૈલા મુન્શા તા.૦૫/૦૪/૨૦૧૯

મિત્રોની પરિભાષા કદી બદલાતી નથી,
યાદ એ બચપણની કદી જાતી નથી!

સંબંધો સહુ જિંદગીના થાય ભલે ઉપર નીચે,
કરી જે દોસ્તી એકવાર, ભુલાતી નથી!

રેતની એ લકીર નથી, ભુંસાય જે વાયરે,
મિત્રતાની એ ઈમારત કાળ થી એ મિટાતી નથી!

મળ્યા ન મળ્યા રોજ, રહ્યા આઘા ભલે વર્ષોથી,
મળ્યા જે ક્ષણે, એ જ મસ્તી રોકી રોકાતી નથી!

પહોંચ્યા ઉમરના એ મુકામે, કદી સાંપડે એકલતા,
વાતો એ દિલની, મિત્ર વિના કોઈને કહેવાતી નથી!

મિત્રોની પરિભાષા કદી બદલાતી નથી,
યાદ એ બચપણની કદી જાતી નથી!

(સહુ મિત્રોને સમર્પિત)

શૈલા મુન્શા તા.૦૯\૨૧\૨૦૧૮

ઓગસ્ટ ૨૦૧૫ હ્યુસ્ટન ગુજરાતી સાહિત્ય સરિતાએ ડો. રઈશ મણિયારને આમંત્રી એક જાહેર ગઝલ કાવ્યનો કાર્યક્રમ કર્યો હતો અને ડો. રઈશભાઈએ ગઝલ વર્કશોપ કરી સહુ સાહિત્ય સરિતાના કવિ, લેખકોને ગઝલ લખવાના નિયમો સરળ ભાષામા સમજાવ્યા હતા.

એના પ્રયાસ રૂપે દેવિકાબેનની દોરવણી હેઠળ સરિતાના થોડા મિત્રોએ છંદમા સહિયારી ગઝલ લખવાની પહેલ કરી.

એ દોરવણી અને સમજને કારણે આજે હું મારી પહેલી ગઝલ છંદમા લખી શકી છું.

ગાલગાગા ગાલગાગા ગાલગાગા ગાલગા (ચંદ વિધાન સપ્તક રમલ ૨૬)

દ્રૌપદીની આબરૂ દુઃશાસને લુંટાય છે,

એ પળે જાણે અજાણે શત્રુતા રોપાય છે!

માછલીની એક આંખે તાકવું જો તીર તો,

સાધવા સંધાન તો શું પાર્થએ રોકાય છે?

જીવવું ના જીવવું તો નિયતીને હાથ છે,

જિંદગીની દોડતો ક્યાં કોઇથી થંભાય છે!

શીદ જાવું દૂર તારે ભાંગવા ઈમારતો,

બાણ શબ્દોના કદી ક્યાં કોઇથી ચુકાય છે!

પારખાં ના હોય પ્રેમીના કદીયે પ્રેમમા,

પ્રેમ તો પ્રેમી દિલોમાં વ્હાલથી તોલાય છે.

શૈલા મુન્શા તા ૦૯/૦૧૫/૨૦૧૫

ગાલગાગા ગાલગાગા ગાલગાગા ગાગા

જીંદગીભર/ ની કહાની/ ચાલતી વણ/ થંભે

ઘૂંટી ને વેદના ક્યાં નીકળે છે રાગ કોઈ!

વહી જાય છે જનમારો પ્રીત પામતા,

દિલ દહે તો ક્યાં નીકળે છે આગ કોઈ!

રીમીઝીમ મેઘ રીઝવતો ધીખતી ધરા,

રીઝવવા ઉદાસ મન ક્યાં છે માર્ગ કોઈ!

ઘૂઘવતો સમુંદર એ, બને સુનામી કદીક,

ભરેલો ભીતર લાવા ક્યાં બને છે આહ કોઈ!

આપવા જ ઊઠે છે હાથ, બની આશિષ માતના,

કોઈ ચુકવે ના ચુકવે ઋણ, ક્યાં છે ચાહ કોઇ!

શૈલા મુન્શા. તા ૦૫/૨૧/૨૦૧૫

પાના કિતાબના ફરતાં રહ્યા,
ને બસ જીંદગી વંચાતી રહી.

કળી એક ઉઘડી જ્યાં બાગમા,
ને ખુશ્બુ વસંતની મહેકાતી રહી.

ગગન ને ગોખ ઊગ્યો તારલો,
ને ચાંદની ચોફેર ફેલાતી રહી.

પ્રગટી ગંગા શંભુની જટા થકી,
ને બની ગંગાસાગર પુજાતી રહી.

સુખ દુઃખના લેખાંજોખા અહીં,
ને જીંદગી આમ લહેરાતી રહી.

શૈલા મુન્શા. તા ૦૪/૧૭/૨૦૧૫

જામ ભલે/ ને રહ્યો છલકતો સાકી નો, જામ ભલે/ ને છલકતો/ સાથમાં સા/કી નથી;
બની મસ્ત ઝુમનાર, કોઈ સાથી નથી. માણવા સં/ગત સુરાની/ ઝૂમતો સા/થી નથી!

પ્રીત ને બનાવી પ્યાદું, રમતો એ રહ્યો! પ્રીતને પ્યા/દું બનાવી/ રોજ રમતો/ એ રહ્યો;
માશુકા ના શહર મા એની કોઈ માફી નથી. માશુકાના/ તો / તી નથી લાગણી તોયે મ

મુખવટો ગુમાન નો ઓઢી હસતો રહ્યો!
દિલમા ભરી ઉદાસી, કોઈથી છાની નથી.

આંસુ વહાવવાં વ્યર્થ હવે તો કબર પર,
જીવતાં ખબર કદી કોઇ એ રાખી નથી.

ગુમાવી મોંઘી મિરાત, ક્યાં ખબર એની!
આહ! માશુકાની, ખાલી કદી જાતી નથી.

જામ ભલે ને રહ્યો છલકતો સાકીનો,
બની મસ્ત ઝુમનાર, કોઈ સાથી નથી.

શૈલા મુન્શા. તા ૦૨/૨૨/૨૦૧૫

માણવી છે એકલતા કોઈ આપે તે પહેલા,
છુપાવવા છે જખમ કોઈ પામે તે પહેલા.

સમેટી લઉ હાથેળીમા રેત આ સરી જતી,
બાંધવા છે મિનારા રેતના, તુટે તે પહેલા.

દોરંગી આ દુનિયાની રીત સાવ નિરાળી,
કરૂં સાબદું મન, હૈયું ઝુરે તે પહેલા.

સંબંધો ની વણઝાર મા અટવાય માનવી,
સહેવી છે વેદના, કોઈ થોપે તે પહેલા.

પ્રેમ ને વિશ્વાસ માગ્યા મળે ના કદી,
ગોપાવી દુઃખ વહેંચુ પ્રેમ,કોઈ રોકે તે પહેલા.

શૈલા મુન્શા તા. ૧૧/૨૩/૨૦૧૪