વિચાર લહેરી

યાદ છે મને એ ઘર જ્યાં હું જન્મી,
જ્યાં સૂરજ ના કુમળા કિરણો
ભરતા ઉજાશ મુજ નયનોમા

યાદ છે મને એ માનો પ્રથમ સ્પર્શ,
જેને જગવી ચેતના મુજ જિવનમા
પાઈને અમૃત રસ

યાદ છે મને પિતાનો એ પ્રથમ સ્પર્શ
ભરીને વહાલભરી ચુમી મુજ ભાલ પર
બન્યા વટવ્રક્ષ જીવન તણાં

યાદ છે મને એ બાળપણ
જ્યાં સાંપડ્યો સ્નેહ નાનકડી બહેનનો
સંગ જેના વહ્યા દિવસો હસતા રમતા

યાદ છે મને એ યુવાનીનુ પ્રથમ ચુંબન
જેને પગલે સાંપડ્યો સાથી જીવનભરનો
દિપી ઊઠી જીંદગી મારી જેના સથવારે

યાદ છે મને એ ક્ષણ, જાણ્યુ જે પળે
ઉછરી રહી નવજીંદગી મુજમા
બની ધન્ય પામી માતૃત્વ
સ્પર્શી નવચેતના મુજ હાથોમા.

શૈલા મુન્શા
૧/૧/૦૮

હાંરે હું તો ધરતી નો છોરું હું તો ધરતી નો છોરું
હોય સમજ નાસમજ તોય હું તો ધરતી નો છોરું

ઉડતા પતંગિયા ની સાથ મારે ઉડવું છે ડાળ ડાળ,
પામવો છે પ્રેમરસ થઇને ગુલાબ લાલ લાલ.

સરતી માછલીઑ સંગ મારે સરવું સર સર,
જાણે દરિયો લહેરાતો આંખોમાં રંગરંગ.

અક્ષરના અંકોડા ભિડાય મારી આસપાસ
તોડવાને સાંકળ નજરું ઘુમાવું હું ચોપાસ

શુન્ય મા ભાસતો સૂરજ ચીતરે રંગો અવનવા મુજ હૈયે
શાને બની કઠોર સંખ્યા મા અટવાવો મુજને

હૈયું મારું ઞંખે બની નીલપરી વિહરૂં વન ઉપવને
શીદને કાપો પાંખો મારી નિતી નિયમો કેરી તલવારે

હું તો ધરતી નો છોરું હું તો ધરતી નો છોરું
હોય સમજ નાસમજ તોય હું તો ધરતી નો છોરું.

“તારે જમીન પર” જોયા પછી રચાયેલી કવિતા.

શૈલા મુન્શા(૧૨/૨૫/૦૭)

જોડાયું જે જન્મ સાથે મારા, વધતું રહ્યુ મુજ સાથે સદા
હે વરસ! કાયા પડછાયા ની માયા આપણી સદા.

કદી ન લાગ્યો ભાર તુજને,અનહદ પળોનો હિસાબ તુજ શિરે
હૈયું તારું સાગર સમું વિશાળ, શમાવે જિવન કેરી પળો બેહિસાબ.

આંખ મીચતા ચાલે રીલ, પળમાં પહોંચું બાળપણ ને તીર
વહ્યા વરસો છૂટયો સાથ સ્વજન કેરો, ન છૂટ્યો સાથ કદી તારો.

કદી ચડતી કદી પડતી, ખેલ કંઇ અવનવા ખેલાવે.
બાજીગર બની દોર હાથમા સદા રાખે.

હર પળ હર દિન લાવે નવો ઉમંગ નવી આશ જીવનમાં,
ગત વાતોને વિસરાવી કરાવે તું સંકલ્પો નવા નવા.

નૂતન વર્ષ કરું તુજ અભિવાદન
સજાવી સપના નવા નવા.

શૈલા મુન્શા
૧/૪/૦૮