વિચાર લહેરી

શ્વાસોની આવન જાવનમાં ભરમાતી રહી,
ક્ષણ આવરદાની શું નાહક ખર્ચાતી રહી?

કાલે હો ને આજે નહીં, પંજો ઘાતકનો;
અણધાર્યો ત્રાટકતો, યાદો જખમાતી રહી!

દોરાં ધાગા મંત્રો, કોઈએ રોકે ના પળ;
બદલાશે રેખા આશા એ બંધાતી રહી!

ઘા આપે જો ઈશ્વર તો કોને કહેવું દર્દ,
મન મક્કમ તો એ પીડા પણ સહેવાતી રહી!

તણખો ઊડ્યો ને ઝાળ આકાશે ઊડી,
બળતી ચેહ ને, ઘટના જગમાં ચર્ચાતી રહી!

ચાહી છે એકલતા પળભર જીવી લેવા,
ભીતર ભાવોની સરવાણી રેલાતી રહી!

કોઈ રહે ના સંગ હરદમ જીવન આખુંયે,
ભીની આંખે ભવની ભાવટ જીરવાતી રહી!

શૈલા મુન્શા તા. ૦૫/૩૦/૨૦૨૧

શબોના ઢગ ઉપર ફૂલો બિછાવી દે,
નગર એવું સુગંધીમય વસાવી દે!

ભમે થૈ કાળ માથે, કાળચક્ર એવું;
મરણ થંભાવતી ધૂણી ધખાવી દે!

સજા મળતી રહી, વાવ્યું ધરા પર જે;
નયન કોરાં, જખમ ઊંડા, ભિંજાવી દે!

નિકટ આવે ન કોઈ, ભીડથી ભાગે;
ઉદાસી ટળવળે, માતમ મિટાવી દે!

નથી ઈચ્છા લડી લેવા પરાયાંથી,
બને દુશ્મન જો પોતાના, બચાવી દે!

ચઢી ઠેબે અકારણ માણસાઈ જો,
દયાને સ્નેહનો સાગર વહાવી દે!

મહામારી ડરાવે, ના જડે મારગ;
ખમૈયા કર હવે, જીવન સજાવી દે!

શૈલા મુન્શા તા. ૦૫/૦૯/૨૦૨૧