May 14th 2012

શ્રી બરકત વિરાણી-“બેફામ” ની ગુજરાતી ગઝલ.

નયનને બંધ રાખીને મે જયારે તમને જોયા છે
તમે છો એના કરતા પણ વધારે તમને જોયા છે

ઋતુ એકજ હતી પણ રંગ નો ‘તો આપણો એક જ
મને સહેરા એ જોયો છે બહારે તમને જોયા છે

પરંતુ અર્થ એનો એ નથી કે રાત વીતી ગઇ
નહીં તો મેં ઘણી વેળા સવારે તમને જોયા છે

હકીકતમાં જુઓ તો એય એક સપનું હતું મારુ,
ખુલી આખે મે મારા ઘરના દ્રારે તમને જોયા છે

નહિ તો આવી રીતે તો તરે નહિ લાશ દરિયામાં
મને લાગે છે કે એણે કિનારે તમને જોયા છે

ગણી તમને જ મઝિલ એટલા માટે તો ભટકુ છુ,
હૂ થાક્યો છુ તો એક એક ઉતારે તમને જોયા છે.

નિવારણ છો કે કારણ્ ના પડી એની ખબર કઈએ,
ખબર છે એ જ કે મનના મુઝારે તમને જોયા છે.

નથી મસ્તી મહોબ્બત એવુ કઈ કહેતો હતો ‘બેફામ’
એ સાચુ છે અમે એના મઝારે તમને જોયા છે.

(મારી ગમતી ગઝલો મા આ ગઝલનુ વિશેષ સ્થાન છે.)

May 10th 2012

મારિઆ

આજે હું જે મારિઆ ની વાત કરવા માંગુ છું એ મારા ક્લાસમા નથી. એના નિર્દોષપણા ની વાત મને મારી સખી દીના એ કરી.દીના પણ મારી જેમ ખાસ જરૂરિયાત વાળા બાળકો સાથે કામ કરે છે. દરેકની જરૂરિયાત જુદી જુદી હોય, અને આપણે એમની ખાસિયતને ધ્યાનમા રાખી, એમના સ્વભાવને અનુરૂપ કુનેહથી કામ કરવાનુ હોય.
મારિઆ અને એના જેવા બાળકો ની ખાસિયત એવી હોય કે એમનુ દરેક કામ એક નિયમ અનુસાર ચાલે. એમા બદલાવ આવે તો એ બાળકો વિચલીત થઈ જાય ચિઢાય જાય, ચીસાચીસ કરી મુકે. જે સમયે રમવાનુ હોય તે સમયે રમવાનુ. જો રમવાને બદલે ભણવા બેસાડીએ તો આવી બન્યું.
દીના બાળકોને રોજ સવાર ના અગિયાર વાગ્યાની આસપાસ સ્કુલના પાર્કમા રમવા લઈ જાય. એ પહેલા ક્લાસના ટીવી પર બાળકોને એજ્યુકેશનલ વીડિયો બતાડે. જ્યારે ટીવી બંધ કરવાનો સમય થાય ત્યારે રીમોટ કંટ્રોલથી ટીવી બંધ કરે. મારિઆ રોજ એ જુવે. મારિઆ “A child with autism” જેને કહે તે પ્રકારની બાળકી. આ બાળકો મંદ બુધ્ધિના ના હોય પણ એક પ્રકારના નિયમ મા જકડાયેલા હોય.
થોડા દિવસ પહેલા હ્યુસ્ટનમા લગાતાર ત્રણ ચાર દિવસ વરસાદ પડ્યો. પહેલે દિવસે તો દીના એ મારિઆને જેમતેમ સમજાવી ક્લાસમા જ રમવા નુ કહ્યું. બારી બહાર વરસાદ પડતો દેખાડ્યો. બીજે દિવસે પણ વરસાદ ને વીજળી ના કડાકા ચાલુ જ હતા. બહાર રમવા જઈ શકાય એ શક્ય જ નહોતુ દીના એ બાળકો ને જેવું કહ્યું કે આજે પણ વરસાદને કારણે બહાર રમવા નહિ જઈ શકાય કે તરત જ મારિઆ દોડતી જઈને રીમોટ લઈ આવી ને દીના ને આપતાં બોલી “stop the rain, stop the rain” (વરસાદ બંધ કરી દો, વરસાદ બંધ કરી દો)
એ નાનકડી બાળકીની સમજ પ્રમાણે બધું જ રીમોટ થી ચાલુ અને બંધ થઈ શકે.દીના બે ઘડી એની હોશિયારી અને ચપળતા જોઈ જ રહી, અને શું જવાબ આપવો એ વિચારી રહી.
કોણ કહી શકે કે આ બાળકો બીજાથી કોઈ વાતમા ઉણા ઉતરે એમ છે? “special need” ના બાળકો સાથે કામ કરવાનો આનંદ કંઈ ઓર જ હોય છે. આવા નાનકડાં પ્રસંગોથી થાક વિસરાઈ ને મન આનંદથી સભર બની જાય છે.

(દીના એ કહેલો આ પ્રસંગ એની અનુમતિ થી મારા “રોજીંદા પ્રસંગો” ની કલગી મા એક વધુ પીંછુ ઉમેર્યુ છે.)

શૈલા મુન્શા. તા ૦૫/૧૦/૨૦૧૨

May 7th 2012

જાય છે

જીવન રહે સદા વહેતું,કોઈ આવે ને કોઈ જાય છે.
ખીલ્યું તે કરમાય,ને આદિ તેનો અંત આવી જાય છે.

જ્યાં ધીખતી ધરા ચાતક જેમ તરસે એક બુંદ પાણી,
ત્યાં પ્રચંડ જલપ્રપાતે અખૂટ પાણી વહેતા જાય છે.

ધારી નહોતી જીવન મહી એકલતા આમ ઘેરાઈ જાશે,
સહુ પોતાના તોય, ન જાણે ક્યારે પારકાં બની જાય છે.

સુખ ને દુઃખ, ચડતી ને પડતી ક્રમ આ જીવનનો,
એક આશા અમર ને આશરે જીવન વહી જાય છે.

શૈલા મુન્શા. તા. ૦૫/૦૭/૨૦૧૨

Type in

Following is a quick typing help. View Detailed Help

Typing help

Following preferences are available to help you type. Refer to "Typing Help" for more information.

Settings reset
All settings are saved automatically.