August 31st 2011

A Touching Farewell !! Must Read…..

It is a story worth sharing !!! 🙂

This about Mr. Zavere Poonawala who is a well-known industrialist in Pune. He had this driver named Ganga Datt with him for the last 30 years on his limousine, which was originally owned by Acharya Rajneesh.

Ganga Datt passed away recently and at that time Mr. Poonawala was in Mumbai for some important work. As soon as he heard the news, he canceled all his meetings, requested the driver’s family to await him for the cremation and came back to Pune immediately by a helicopter.

On reaching Pune he asked the limo to be decorated with flowers as he wished Ganga Datt should be taken in the same car which he himself had driven since the beginning. When Ganga Datt’s family agreed to his wishes, he himself drove Ganga Datt from his home up to the ghat on his last journey.

When asked about it, Mr. Poonawala replied that Ganga Datt had served him day and night and he could at least do this being eternally grateful for him. He further added that Ganga Datt rose up from poverty and educated both his children very well. His daughter is a Chartered accountant and that is so commendable.

His comment in the end, is the essence of a successful life in all aspects:.“Everybody earns money which is nothing unusual in that, but we should always be grateful to those people who contribute for our success. This is the belief, we have been brought up with which made me do, what I did”.
An inspiring example of humility.
This is INDIA……..!!!!!

આ ઇમૈલ મને મારા ભાઈ વિરલ તરફથી મળી અને હું આ real incidants જગતને જણાવવા માંગુ છું.

શૈલા મુન્શા. તા ૦૮/૩૧/૨૦૧૧.

August 29th 2011

તરસ

આ દ્રશ્ય ફક્ત બે મીનિટ માટે મે જોયું અને મને કાંઈક લખવાની પ્રેરણા મળી. દુનિયા ભરમા પ્રકૃતિનુ પરિવર્તન જોવા મળી રહ્યું છે.જ્યાં ઠંડક હોવી જોઈએ ત્યાં વરસાદ ને હરિકેન, અણધારી જગાએ ધરતીકંપના આંચકા. અમેરિકાનો નકશો જુઓ તો પોણા ભાગનુ અમેરિકા કેસરી રંગના પટ્ટામા છવાયેલું.આખા દેશમા ગરમી નો પારો ધાર્યા કરતાં ઘણો ઊંચો.
ટેક્ષાસ તો આમ પણ ગરમ પ્રદેશ જ ગણાય.હ્યુસ્ટન મા લગભગ જુલાઈ ઓગસ્ટ એટલે ભયંકર ગરમી ના મહિના પણ સાથે સાથે અઠવાડિએ વરસાદ પડી જાય એટલે થોડી રાહત થઈ જાય, પણ આ વખતે લગભગ દોઢ મહિનાથી વરસાદ જ નથી એમ કહીએ તો ચાલે. કાળઝાળ ગરમી જાણે લૂ વાતી હોય એમ લાગે.
અમેરિકામા પણ પાણીનો કાપ એમ કોઈને કહીએ તો એને મજાક લાગે પણ ખરેખર અત્યારે હ્યુસ્ટનમા પાણીનો કાપ છે. હજી ઘર વપરાશના પાણી પર કાપ નથી આવ્યો પણ જેઓ હાઉસ મા રહે છે એમને એમના બેકયાર્ડ કે ફ્રન્ટ મા પાણી છાંટવા માટે મેયરે અમુક દિવસ નક્કી કર્યો છે અને એ દિવસે પણ રાતના ૮.૦૦ વાગ્યા પછી જ પાણી છાંટી શકાય.
આટલી લાંબી પળોજણ કર્યા પછી મુળ વાત પર આવું. આવી કાળઝાળ ગરમી મા માણસો શેકાય એજ વિચાર આવે પણ કાલે ગાડીમા બહાર જવા નીકળ્યા અને ટ્રાફીક લાઈટ પાસે ગાડી ઊભી રહી ને અનાયાસ મારી નજર બારી ની બહાર ગઈ. રસ્તાના ખુણે ખબર નહી કેવી રીતે પાણીનુ ખાબોચિયું ભરાયેલુ હતું અને પંદર વીસ ચકલી પાંખો ફફડાવીને પાણીમા પોતાના શરીરને ઠંડક આપવાનો પ્રયત્ન કરી રહી હતી ને ચાંચ બોળી બોળીને પાણી પીવાનો પ્રયત્ન કરી રહી હતી. કોઈ ગાડી પસાર થાય તો ફરર કરીને ઊડી જાય પણ તરત પાછી આવીને છબછબિયાં કરવા માંડે. ગાડી તો મીનિટ મા આગળ વધી ગઈ પણ હું વિચાર કરતી રહી ગઈ.
આટલા નાનકડા જીવને પણ તરસ અને એનો ઉપાય શોધવાનો રસ્તો કુદરત ચીધે જ છે.

શૈલા મુન્શા. તા. ૦૮/૨૯/૨૦૧૧

August 15th 2011

ઘટના

આજે ૧૫મી ઓગસ્ટ ૨૦૧૧, ભારતને આઝાદી મળે ચોસઠ વર્ષ પુરા થયા. અહીં અમેરિકામા પણ ભારતથી દુર રહી ભારતીય જન ધુમધામથી આઝાદી નુ જશન મનાવે છે. ફરક એટલો જ છે કે અહીં બધા તહેવાર અને જશન શનિ રવિ મા જ ઉજવાય.
આઝાદી મળે આટલા વર્ષો વિત્યા પછી પણ ખરેખર આપણે સામાજિક અને વૈચારિક સ્તરે ક્યાં છીએ એનો અનુભવ ગઈકાલે બનેલી ત્રણ ઘટના એ મને કરાવ્યો અને મારૂં મન પણ જુદા જુદા ભાવનો અનુભવ કરી રહ્યું.
ટીવી પર એક કાર્યક્રમ આવે છે, અલબત્ત આપણી હિંદી ચેનલ પર “અભી તો મૈ જવાન હું” સરસ મજાના ગીતો સાંભળવા મળે. આઝાદી નો દિવસ એટલે બધા દેશ ભક્તિના ગીતને ફીલ્મનુ દ્રશ્ય. ૧૯૫૪ ની ફીલ્મ “જાગૃતિ” નુ ગીત આવ્યું. “हम लायें हैं तुफान से किस्ती निकालके, ईस देशको रखना मेरे बच्चो संभालके” મન મારૂં ખુશી નો અનુભવ કરી રહ્યું. કેવી સુંદર કલ્પના અને કેવો સરસ ભાવ. આઝાદી મળ્યે થોડા જ વર્ષો થયા હતા.ખરે જ અંગ્રેજ રૂપી તોફાન નો સામનો કરી નાવ સલામત કિનારે લાવ્યા હતા અને ઉગતી પેઢી પાસે એને જતનથી સંભાળવાની એક યાચના હતી.
બપોરે એક હિંદી સિરિયલ જોતી હતી “ક્રાઈમ રીપોર્ટ” આ સીરીયલ સાચા બનેલા બનાવો પર આધારિત હોય છે. ૨૦૧૧ ના જુન મા જ બનેલી સત્ય ઘટના નુ નાટ્ય રૂપાંતર હતું. મહારાષ્ટ્ર ના સાંગલી જીલ્લામા બનેલી ઘટના હતી. આઝાદી પુર્વે જમીનદારો જે રીતે ખેડુતોનુ શોષણ કરતા હતા અને જીંદગીભર પોતાના ખેતરોમા ગુલામની જેમ કામ કરાવતા એ વસ્તુ આજે ૨૦૧૧ મા પણ એ જ રીતે બની રહી છે. એકવાર જમીનદાર પાસે પૈસા ઉધાર લીધા પછી ખેડુત જીંદગીભર વ્યાજના ચક્કર મા થી બહાર ના નીકળી શકે અને કોલ્હુના બેલની જેમ જીવનભર જમીનદાર ના પગ નીચે દબાયેલો રહે.
સાંગલી મા એક ખેડુતે જમીનદારને પૈસા વ્યાજ સહિત સમયસર પાછા આપી દેવાની હિંમત કરી. એની સત્તર વર્ષની દિકરીએ ટ્યુશન કરી પૈસા ભેગા કરી બાપને દેવું ચુકવવામા મદદ કરી અને એનો અંજામ એ આવ્યો કે જમીનદાર ના માણસો દિકરીને ઉપાડી ગયા અને સાત સાત દિવસ ગભરૂ કન્યા પર હેવાનિયત વરસાવી બાપના આંગણે નાખી ગયા. સુનમુન દિકરી એ કેરોસીન છાંટી આપઘાત નો રસ્તો અપનાવ્યો અને જમીનદાર સત્તા નો ઉપયોગ અને ખોટા સાક્ષી ઊભા કરી પોલીસ ને લાચાર કરી મુકી.
સીરીયલ જોતા જોતા મન વિષાદથી ભરાઈ ગયું. ભારત ભલે આજે દુનિયા સાથે કદમ મિલાવી પ્રગતિના સોપાન ચઢી રહ્યું છે પણ ગામડાંઓ મા પરિવર્તન ક્યાં આવ્યું છે.
સાંજે બહાર નીકળ્યા અને અચાનક ફીલ્મ જોવાનો વિચાર કર્યો. અમિતાભ બચ્ચન આમ પણ મારો મનગમતો એક્ટર છે અને એની નવી ફીલ્મ “આરક્ષણ” હમણા જ રીલીઝ થઈ છે એટલે એ જ જોવાનુ નક્કી કર્યું. એમા પણ એજ સવાલ પર ફિલ્માંકન કરવામા આવ્યું છે. કોલેજ મા એડમિશન માટે અમુક સીટ દલિત વિધ્યાર્થી માટે ખાસ રીઝર્વ રાખવા મા આવે જેમા આ બાળકોને ઓછા ટકા આવ્યા હોય તો પણ એડમિશન મળે. મંડલ કમિશન નામે સુપ્રિમ કોર્ટનો ચુકાદો અને એના પ્રત્યાઘાતો. પ્રકાશ ઝા એ આ સાંપ્રત સમસ્યા લઈને ફીલ્મ બનાવી અને જે રીતે એનો સુઝાવ દર્શાવ્યો એનાથી મન પ્રસન્ન થઈ ગયું.
એક જ દિવસ અને ત્રણ જુદી જુદી ઘટના. દરેક ઘટના મન પર જુદી અસર કરી ગઈ અને જુદા જુદા પ્રતિભાવો મનમા જગવતી ગઈ સાથે સાથે મનમા અનેક સવાલો પણ ઉઠતા રહ્યા. જે કમી છે એને દુર કરવા આપણે જ વધુ સજાગ થવાની જરૂર છે. ઝંઝાવાત માથી બહાર આવેલી નૈયા કિનારે આવી ને ડુબી ના જાય તે જોવાની ફરજ પણ આપણી જ છે. આઝાદી મેળવવાની કિંમત આપણે ચુકવી નથી પણ એને જાળવવાની તકેદારી તો આપણે રાખી જ શકીએ.
અસ્તુ.

શૈલા મુન્શા. તા. ૦૮/૧૫/૨૦૧૧.

August 5th 2011

હૈયું

ગમ છુપાવી, છલકાવે ખુશી હૈયું
કંઈ કેટલા રાઝ છુપાવે આ હૈયું.

શ્રાવણ ની ઝરમર ને પિયુ પરદેશ
મિલન ની ઝંખના છુપાવે આ હૈયું.

ધન દોલત ને અમીરી ચારેકોર,
છુપાવે હાય ગરીબની આ હૈયું.

જીંદગાની ની સફરમા સુખ ને દુઃખ,
પહોંચવા મુકામે જગવતું હામ આ હૈયું.

દીઠો ન પ્રભુ પણ માનવતા ઠેર ઠેર
દીપ એ શ્રધ્ધા નો પ્રગટાવતું આ હૈયું.

શૈલા મુન્શા. તા. ૦૮/૦૫/૨૦૧૧

Type in

Following is a quick typing help. View Detailed Help

Typing help

Following preferences are available to help you type. Refer to "Typing Help" for more information.

Settings reset
All settings are saved automatically.