તરસ
આ દ્રશ્ય ફક્ત બે મીનિટ માટે મે જોયું અને મને કાંઈક લખવાની પ્રેરણા મળી. દુનિયા ભરમા પ્રકૃતિનુ પરિવર્તન જોવા મળી રહ્યું છે.જ્યાં ઠંડક હોવી જોઈએ ત્યાં વરસાદ ને હરિકેન, અણધારી જગાએ ધરતીકંપના આંચકા. અમેરિકાનો નકશો જુઓ તો પોણા ભાગનુ અમેરિકા કેસરી રંગના પટ્ટામા છવાયેલું.આખા દેશમા ગરમી નો પારો ધાર્યા કરતાં ઘણો ઊંચો.
ટેક્ષાસ તો આમ પણ ગરમ પ્રદેશ જ ગણાય.હ્યુસ્ટન મા લગભગ જુલાઈ ઓગસ્ટ એટલે ભયંકર ગરમી ના મહિના પણ સાથે સાથે અઠવાડિએ વરસાદ પડી જાય એટલે થોડી રાહત થઈ જાય, પણ આ વખતે લગભગ દોઢ મહિનાથી વરસાદ જ નથી એમ કહીએ તો ચાલે. કાળઝાળ ગરમી જાણે લૂ વાતી હોય એમ લાગે.
અમેરિકામા પણ પાણીનો કાપ એમ કોઈને કહીએ તો એને મજાક લાગે પણ ખરેખર અત્યારે હ્યુસ્ટનમા પાણીનો કાપ છે. હજી ઘર વપરાશના પાણી પર કાપ નથી આવ્યો પણ જેઓ હાઉસ મા રહે છે એમને એમના બેકયાર્ડ કે ફ્રન્ટ મા પાણી છાંટવા માટે મેયરે અમુક દિવસ નક્કી કર્યો છે અને એ દિવસે પણ રાતના ૮.૦૦ વાગ્યા પછી જ પાણી છાંટી શકાય.
આટલી લાંબી પળોજણ કર્યા પછી મુળ વાત પર આવું. આવી કાળઝાળ ગરમી મા માણસો શેકાય એજ વિચાર આવે પણ કાલે ગાડીમા બહાર જવા નીકળ્યા અને ટ્રાફીક લાઈટ પાસે ગાડી ઊભી રહી ને અનાયાસ મારી નજર બારી ની બહાર ગઈ. રસ્તાના ખુણે ખબર નહી કેવી રીતે પાણીનુ ખાબોચિયું ભરાયેલુ હતું અને પંદર વીસ ચકલી પાંખો ફફડાવીને પાણીમા પોતાના શરીરને ઠંડક આપવાનો પ્રયત્ન કરી રહી હતી ને ચાંચ બોળી બોળીને પાણી પીવાનો પ્રયત્ન કરી રહી હતી. કોઈ ગાડી પસાર થાય તો ફરર કરીને ઊડી જાય પણ તરત પાછી આવીને છબછબિયાં કરવા માંડે. ગાડી તો મીનિટ મા આગળ વધી ગઈ પણ હું વિચાર કરતી રહી ગઈ.
આટલા નાનકડા જીવને પણ તરસ અને એનો ઉપાય શોધવાનો રસ્તો કુદરત ચીધે જ છે.
શૈલા મુન્શા. તા. ૦૮/૨૯/૨૦૧૧