વિસ્મય!
હોઈ શકે શું દુનિયા ન્યારી,
વિમાસુ બેસીને બારીએ.
જાગતી ઈચ્છા ભરૂં એક ડગ,
નાનકડી કીકીમા ડોકાતું વિસ્મય.
હશે શું મુજ જેવી નટખટ, ન્યારી!
ઝુમતા આ ફુલો સમ રંગીન, પ્યારી,
ભરૂં હરણફાળને વહું સમીર સંગ!
પગલું રહે અધ્ધર ને વિચારું,
જો ગઈ ખોવાઈ તો,
મળશે કદી પાછી મા એ વહાલી?
શૈલા મુન્શા
