વિચાર લહેરી

રમતિયાળ ને ગોળમટોળ ડેનિયલ ને તો આપ સહુ ઓળખો જ છો. હસતો ચહેરો અને બોલતી આંખો. અમારા ક્લાસમા બાળકો ની સંખ્યા વધતી જાય છે. હમણા જ એક અઠવાડિયા મા બે નવા ત્રણ વર્ષની વયના બાળકો આવ્યા. મિકેલ અને વેલેન્ટીનો. ક્લાસમા સહુથી નાના, હલકાં ફુલકા. સહજતાથી ઉંચકી શકાય. એમના વિશે વધુ વાત તો પછી કરીશ. આજે તો વાત ડેનિયલની કરવી છે અને બાળકો મા પણ કેવી અદેખાઈ હોય છે એની વાત કરવી છે.
અમારા બાળકો ને અમે રોજ એક કલાક જુદી જુદી પ્રવૃતિ માટે બીજા ક્લાસમા લઈ જતા હોઈએ. ક્યારેક સંગીતનો ક્લાસ કે ક્યારેક કોમ્પ્યુટર કે ક્યારેક કસરત નો ક્લાસ. આ બધા મા એમને મજા પણ આવે અને જ્ઞાન સાથે ગમ્મત થાય.
કાલે અમે કસરતના ક્લાસમા હતા. ત્યાં બાળકો ને સંગીત સાથે કસરત કરાવવા મા આવે. સંગીત સાથે હું પણ બાળકો સાથે કસરત કરતી હતી અને એમ કરતાં સહજ મે મિકેલ ને બે હાથમા લઈ ડાબે જમણે ઝુલાવવા માંડ્યો. એને તો મજા પડી ગઈ. એ જોઈ ને વેલેન્ટીનો તરત દોડતો મારી પાસે આવ્યો અને હાથ લાંબો કરી એને ઝુલાવવાનો ઈશારો કરવા માંડ્યો. મિકેલ ને મુકી હું વેલેન્ટીનો ને ઝુલાવવા માંડી. એ પણ ખુશખુશાલ.
હવે તકલીફ ની શરૂઆત થઈ. ડેનિયલભાઈ પણ દડબડ દોડતાં ચમકતી આંખે ને હસતાં ચહેરે મારી પાસે આવી પહોંચ્યા, ને હાથ લાંબો કરી એને પણ ઝુલાવવાની માંગ કરવા માંડ્યા. એ ગોળમટોળ ને તંદુરસ્ત ડેનિયલને મારા એકલાથી બે હાથે ઝુલાવાય એમ નહોતુ એટલે મે એને પટાવવાની કોશિશ કરી ને ધ્યાન બીજે દોરવાનો પ્રયાસ કર્યો પણ એ ભાઈ તો ખોટું ખોટું રડી ને જમીન પર લાંબા થઈ ગયા.
મારે તો જાણે ધરમ કરતાં ધાડ પડી. છેવટે મે મીસ બર્ક ને કહ્યું “મારી મદદ કર. એક બાજુથી તું ડેનિયલનો હાથ પકડ, અને બીજી બાજુ થી હું પકડું છું.” આમ અમે બન્ને જણે થઈ ડેનિયલભાઈ ને ઝુલાવ્યા ને મનમા ને મનમા હું ગણગણી રહી “ઓળી ઝોળી પીપળ પાન મીસ મુન્શાએ પાડ્યું નકલખોર વાંદરો નામ”
આમ પણ ડેનિયલ ને કાર્ટુન સ્ટોરી મા “curius George a monkey” જોવું બહુ ગમે છે. અમારા ક્લાસનો એ નટખટ ક્યુરિયસ જ્યોર્જ જ છે.

શૈલા મુન્શા. તા ૦૪/૧૩/૨૦૧૨