અમે બે બહેનો
નાનકડી આ બહેની મારી, લાગે સહુને વહાલી.
બાળપણની યાદો અમારી, એક શાંત ને બીજી તોફાની.
સવાર પડે કાંઈ આવતા વિચાર નવા, નિત કરતી તોફાન નવા
કદી કુદતી ઝાડ પરથી, ને કદી જખમ મસ્તકે,
ક્યાંક ટાંકા, ને ક્યાંક નિશાની, જીવન ભરની યાદ સુહાની.
લાડકી એ પપ્પાની, ને ખવડાવતી વઢ મમ્મીને,
રવિવારની બપોર, ને હાજરી પપ્પાની સાધતી એ તક મજાની
કાળા ભમ્મર વાળમાં તેલ સીંચતી મમ્મી ને કરતી એ ઉંહકારો
એક ઉંહકારે એના, બસ ઉઠતા પપ્પા સફાળા
કહેતા મમ્મીને, જરા ધીમે જરા ધીમે, બહુ દુઃખાય એને.
મમ્મી જાણતી, બહેની જાણતી, આ તો બધા નખરાં એના,
પપ્પાની દુલારી, પામવા લાડ કરતી એ ચાળા બધા.
નાનકડી એ બહેની મારી ક્યારે બની ગઈ મોટી
ગઈ મુજથી દુર પણ પામી સાથી મજાનો
સાથી પણ એવો, હસતાં મોઢે ઝીલ્યો ભાર સહુનો
હર મુસીબત, હર સંકટમા આપ્યો સાથ સહુનો.
આ છે કહાણી અમ બે બહેનોની
જીંદગી વિતાવી રહી દુર એકબીજાથી સદા,
કર્મ સંજોગે મળ્યા પાછાં, પણ પાછાં જુદા;
પ્રાર્થના બસ એટલી જ નીકળે અંતરથી
હસતી ને રમતી રહે જોડલી પારૂલ જશુની
સદા રહે સલામત ને ખુશહાલ હરદમ,
જીવનની સફરમાં સદા એકબીજાના બની પુરક જીવે.
(સ્વાગત તમારૂં ફરી હ્યુસ્ટનમા.)
શૈલા- પ્રશાન્ત. તા.૦૭/૦૯/૨૦૧૧
Very very nice. Shailaben vanchta ankhma pani aavi Gaya. Very touchy
Love, Rupal
Comment by Rupal Shah — July 12, 2011 @ 9:42 pm
Thanks for sharing Shailaben.
Ragini.
Comment by Ragini Kaji — July 12, 2011 @ 9:47 pm
Very good poem Shaila.
Love,
Sheela
Comment by Sheela chandraghatgi — July 12, 2011 @ 9:49 pm
it was very touchy, emotional…..took us to childhood good memories………..
Comment by Parul Gandhi — July 12, 2011 @ 9:51 pm
Indeed a very enchanting poem from a Sister to a Sister…
Keep writing Mom..
Luv from Samit and Rakshita.
Comment by Samit Munshaw — July 12, 2011 @ 10:13 pm
Dear Mummyji
The poem is simply fabulous and very touching… I almost had tears in my eyes reading this.. the beautiful relationship between 2 sisters has emerged strikingly
May God bless you’ll abundantly always …
Lots of love
Rakshita
Comment by Rakshita Joshi — July 12, 2011 @ 10:16 pm