કોઈ ભીંતેથી આયના ઉતારો!!
કોઈ ભીંતેથી આયના ઉતારો,
કે નજરૂં ના નુર ઝાંખા પડે!
કોઈ ટોડલે થી તોરણ ઉતારો,
કે શરણાઈ ના સુર ધીમા પડે!
કોઈ મેડીએ થી માણ ઉતારો,
કે તાલ મંજીરા ના ઓછા પડે!
કોઈ ઓઢાડો ચુંદડીએ લાડકડીને,
કે ભુલી મહિયરને, કુમકુમ પગલી પડે!
કોઇ હૈયા ના ગુમાન ઉતારો,
કે ખોરડું ને મન સાવ ખાલી પડે!
કોઈ ભીંતેથી આયના ઉતારો,
કે ઓરતા જીવતરના ઓછા પડે!!!
શૈલા મુન્શા. તા ૦૫/૨૭/૨૦૧૧
સરસ વાત
ગમ્યું
Comment by vijay shah — May 27, 2011 @ 7:38 pm
Dear Shaila,
I read your poems on the blog.. I read first frew more carefully and as i kept on reading a thought occured that progressively you as a poet has been growing. Your writing is giving up the cliches and coming up with original ideas. Last pne is your best. “bhintethi utari” has originality whioh I have not seen earlier. Keep up this.
Shrikant
Comment by Shrikant Desai — May 29, 2011 @ 2:23 pm
Hi Mom..
Nice few poems posted recently.. short and sweet… keep it up… Sahi hai .. sahi hai!!!
Thanks,
Comment by Samit Munshaw — May 30, 2011 @ 2:33 pm
very very nice
Comment by vibhuti — June 10, 2011 @ 7:36 am