ટ્રીસ્ટન-૧
સાડા ત્રણ વર્ષનો ટ્રીસ્ટન અઠવાડિયા પહેલા સ્કુલમા દાખલ થયો અને જાણે એક ઝંઝાવાત સર્જાયો. ન એને કશાનો ડર ન એ કોઈની વાત સાંભળે. પોતાની મરજીનો માલિક. ધારી ચીજ ન મળે તો ચીસાચીસ અને લાતા લાત કરી મુકે. એક જગ્યા એ બે મીનિટ પણ બેસી ના શકે. કોણ જાણે ક્યાંથી આટલી બધી તાકાત છે એનામા. એની મરજી ના હોય તો એની મમ્મી નુ પણ ના સાંભળે.
આમ પાછો હોશિયાર પણ ઘણો. અમારા ક્લાસમા ચાર વર્ષના ને પાંચ વર્ષના બાળકો પણ છે અને એ બાળકો એક કે બે વર્ષથી સ્કુલમા આવે છે,પણ હજી કેટલાક બધા રંગ ઓળખી શકતા નથી તો એ, બી સી, ડી ના બધા અક્ષરો ઓળખી શકતા નથી જે અમે રોજ કરાવતા હોઈએ, પણ ટ્રીસ્ટન તો બારાખડી બોલે એટલું જ નહી પણ શબ્દ પણ બોલે. સંગીતનો એને ઘણો શોખ અને કોમ્પ્યુટર પર જો એબીસીડી ચાલુ કરી આપીએ તો ખુશ ખુશ.જો રમતા કે ચાલતા પડી જાય તો સામેથી આપણને પુછે ( You o.k.) કદાચ ઘરમા એની મમ્મી એ પડતો હશે ત્યારે એને પુછતી હશે કે (you o.k.?) એને વાતનુ પુનરાવર્તન કરવાની બહુ ટેવ. જે કાંઈ અમે બીજા બાળકોને કહીએ તે ટ્રીસ્ટન ભાઈ પાછા બોલે.
એક માણસના ઘણા ચહેરા આપણે જોતા હોઈએ, પણ આટલા નાના બાળકના જુદા જુદા રૂપ ભાગ્યે જ જોવા મળે. ટ્રીસ્ટન આવીને લાડથી વળગી પણ પડે અને ત્યારે એનુ હાસ્ય એટલુ સોહામણુ લાગે જાણે પરાણે વહાલ કરવાનુ મન થઈ જાય. પણ જ્યારે વિફરે ત્યારે હુ ને મેરી અમે બે જણ પણ એને સંભાળી ના શકીએ, અને ખરેખર ત્યારે એમ જ લાગે કે ક્લાસમા ઝંઝાવાત સર્જાઈ ગયો.
શૈલા મુન્શા. તા. ૧/૨૮/૨૦૧૧
