વિચાર લહેરી

એમી હવે ચાર વર્ષની થઈ અને લગભગ બારાખડી અને એકથી વીસ નંબર બોલતા શીખી ગઈ એટલે મીસ મેરીએ નક્કી કર્યું કે એમીને સવારે ૯.૦૦ થી ૧૨.૩૦ બીજા ક્લાસમા મોકલવી જ્યાં pre-k(બાળ મંદિર) ના normal students સાથે રહીને એ વધુ હોશિયાર બને.
આ દેશમા તો બધુ નિયમાનુસાર થાય એટલે માબાપ, સાયકોલોજીસ્ટ, સ્કુલના પ્રિન્સિપાલ બધાની મીટિંગ થઈ અને સર્વાનુમતે એમીને મોકલવાનુ નક્કી થયું. અમારા ક્લાસમા તો માંડ નવ થીદસ બાળકો હોય, જ્યારે બીજા બધા ક્લાસમા તો વીસ થી પચીસ બાળકો હોય. પહેલે દિવસે એમીને કહ્યું ચાલ આપણે નવા ક્લાસમ જવાનુ છે તો બહેને તો પટ્ટ કરીને ના પાડી. મીસ મેરી કહે ઠીક છે કાલે મોકલશું. બીજા દિવસે પણ એ જ હાલ. ત્રીજા દિવસે એ ક્લાસના શિક્ષક ખુદ એમીને લેવા આવ્યા તો એશલી તરફ આંગળી ચીંધીને કહે આને લઈ જાવ. હું ને મેરી તો જોતા જ રહી ગયા એની ચબરાકી.
છેવટે એમી ની મમ્મી ને આવવું પડ્યું એમી સાથે બીજા ક્લાસમા બેસવા માટે. આમ એમી બેન જવા તૈયાર થયા.

શૈલા મુન્શા. તા.૧૦/૧/૧૦