March 14th 2011

ગુજરાતી સાહિત્ય સરિતા બેઠક -૧૧૪

ગુજરાતી સાહિત્ય સરિતાની ૧૧૪મી બેઠકનુ આયોજન તા.૧૩/૦૩/૨૦૧૧ ના રોજ શ્રી મધુસુદન ભાઈ તથા ભારતી બેન ના નિવાસે યોજવામા આવ્યું હતુ.
આ બેઠકનુ ખાસ આયોજન આગલી સાંજે યોજાયેલ સાહિત્ય સરિતાનો “દશાબ્દી મહોત્સવ’ અને એ પ્રસંગે ખાસ પધારેલ મુખ્ય મહેમાન ડો. અશરફ ડબાવાલા અને ડો. મધુમતી મહેતા જેઓ વ્યવસાયે ડોક્ટર હોવાં છતાં સાહિત્ય જગતમા પણ એટલી જ નામના મેળવનાર ને સાંભળવા માટે યોજવામા આવી હતી.
સભાનુ સંચાલન ડો. ઈંદુબેન શાહને સોંપવામા આવ્યું અને એમણે શ્રીમતી ભારતીબેન ને પ્રાર્થના કરવા અનુરોધ કર્યો.
ભારતીબેને “આપણે રામભજન મા રહીએ” ભ્જન ખુબ જ ભાવવાહી સ્વરે ગાયું
ત્યારબાદ ઈંદુબેને શ્રી અશરફ ભાઈને આગલી સાંજ ના કાર્યક્રમ વિશે એમનો શું પ્રતિભાવ છે તે દર્શાવવા વિનંતિ કરી.
તેઓ ને ખુબ જ મજા આવી અને એમના જ શબ્દોમા “બન્ને નાટકો ખુબ જ માણ્યા, ગરબો કરનાર બહેનો ની ઉમરના પ્રમાણમા સરસ રજુઆત થઈ અને ખાસ તો કવિ અને કવિતા ના જે દ્રશ્ય શ્રાવ્ય ની રજુઆત થઈ એમા મધુર કંઠ ભાવવાહી શૈલી મા કવિનુ વર્ણન અને સાથે આબેહુબ એ કવિ ના રૂપમા મંચ પર એક કલાકારની હાજરી ખુબ ગમી. શિકાગો મા પણ આ નવતર પ્રયોગ અમે જરૂર કરશું એવી અમારી ઈચ્છા છે.”શ્રીમતી મધુમતી બહેને પણ અશરફ ભાઈની વાતોને સમર્થન આપ્યું.
ત્યાર બાદ ઈંદુબેને અશરફ ભાઈને એમની ગઝલો ને ગીતો સંભળાવવા વિનંતિ કરી.

ડો.અશ્રફ ડબાવાલા ની કૃતિ-

૧-” ભીંતો ને બારી જેવા છરાં કેટલા હતા?
ઘરમાં વિવિધ રૂપે દગાં કેટલા હતાં

૨-ગમતી હોય જે વ્યથા તે સદા આવતી નથી
આવે જો એ કદી તો જવા આવતી નથી.

૩-ડાક્ટર ડાક્ટર તમારી વાત હાવ હાચી
કે મને સ્ક્રીઝોફેનિયા થયો છે.

૪-ટીવી ઈન્ટરવ્યુ ના પ્રશ્નો
ખરેલું પાન- તમને ડાળ પરથી ખરતી વખતે શું પ્રસ્ન થાય છે?

સરકસનો સિંહ- જંગલમાં અને સરકસમાં તમને શું સામ્ય લાગ્યું?

જન્મથી અંધ બાળક- તમે ક્યારેય આકાશને સપનાં મા જોયું છે?

ગઝલ- સરવૈયાની ઐસીતૈસી
સરવાળાની ઐસીતૈસી

નાદાન એવો છું કે છળને ગુગલ કરૂં છું
લુંટાઈને પછી ઠગને ગુગલ કરૂં છું.

સંતની શાણી શીખામણ ના ભરોસે બેઠા
રણમા જાણે બીજા રણના ભરોસે બેઠા.

ડો. મધુમતી બહેને સહુ પ્રથમ અશરફ ભાઈની એક ગઝલ પોતાના મધુર સ્વરે ગાઈ સંભળાવી.

“આપના ઘર સુધી કદમ લાવ્યાં
હાથમાં તોડીને કુસુમ લાવ્યાં”

ત્યાર બાદ એમણે પોતાના મુક્તકો રજુ કર્યાં

“વિતેલી કાલ લઈ આવે
હું એવી શામ શોધું છું.”

“તલવાર બની જવાય, ઢાલ જોઈએ
ખાલી ખપી જવાય, પણ મજાલ જોઈએ.”

ઊંડી ખીણો ઊંચા ડંગર ચઢવાનુ છે રામભરોસે
જીવ્યાં જેવું જીવતર છે ને મરવાનૂ રામભરોસે”

“સાથ કાયમનો છતા સહવાસ જેવું કાંઈ નથી
સૂર્યનો આભાસ છે પણ અજવાસ જેવું કાંઈ નથી”

અને છેલ્લે સહુની માગણી ને માન આપી એમનુ બહુ જાણિતું “ભજ ગોપાલમ” ગાઈ સંભળાવ્યું.

હવે વારો આવ્યો હ્યુસ્ટન ની સાહિત્ય સરિતાના કવિ મિત્રોનો.

શરૂઆત સરયૂ બેને કરી.એમનુ કૃશ્ન ભક્તિ ઉપરનુ કાવ્ય” મનડાં ના મદુવનમાં” રજુ કર્યું

શૈલાબેન મુન્શાએ પોતાનુ કાવ્ય “આયનો” રજુ કર્યું
“આમ તો જાણે સાવ પથ્થરદિલ આયનો
જોઈ પ્રતિકૃતિ આપની હરખાય આયનો”

દેવિકાબેન ધ્રુવ- “શિસ્તના શાસન થકી આ ચાલતું નગર જુઓ” કાવ્ય રજુ કર્યું.

મનોજ મહેતા ની કૃતિ-
“ના મળે જો કાંઈ તો તેપણ કદી કરવું પડે છે
રાહમાં પારોઠનુ પગલું કદી ભરવું પડે છે.”

વિજયભાઈ શાહ-“એકાંત તને પીડે છે
તું દુઃશાસન ની જેમ એને જાંઘ પર બેસાડી દે”

હેમંત ગજરાવાલાએ સ્ક્રીઝોફેનિયા પર થોડી વાતો કરી.

પ્રવિણાબેન કડકિયાએ તાજેતરમા જાપાન પર આવેલ સુનામી પરનુ કાવ્ય વાંચ્યું.
“જોયેલું શિવજીનુ તાંડવ
નિહાળ્યું કુદરતનુ તાંડવ”

કમલેશ લુલ્લા એ વિજ્ઞાન અને કુદરત ના સંયોગની વાત કરી.
એશિયાની ધૂળ ઊડીને અમેરિકા સુધી આવે છે એના પર રમુજી કાવ્ય રજુ કર્યું.
“ખાઈ લઈશ હવે વતનની ધૂળ અમેરિકામાં
વતન જવાની ટીકિટ પણ હવે ક્યાં પોસાય છે.”

મધુસુદન ભાઈએ ગુરૂદત્તની ફિલ્મનુ ગીત “યે તખ્તો યે તાજો કી કી દુનિયા” ગાઈ સંભળાવ્યું.

સુરેશ બક્ષીએ એક મુક્તક સંભળાવ્યું.
“તારા હાથમાં વહીવટ છે તો કર
સુખદુઃખની લહાણી કર
તું જે આપે તે મંજુર છે
ડોલ મારી તું કાણી ન કર.”

ફતેહઅલી ચતુરે અશોક ચક્રધરની વ્યંગ રચના “દરવાજા પીટા કીસીને સવેરે સવેરે” સંભળાવી

વિલાસબેન પીપળીઆ જે માસી ના હુલામણા નામથી પ્રખ્યાત છે, એમણે એક લોકગીત “ગામમાં સાસરૂં ને ગામમાં પિયર” બહુ મધુર અવાજે ગાઈ સંભળાવ્યું.

રસેશભાઈ દલાલે મહેમાનો નો આભાર માનતા બહુ સુંદર વાત કહી કે “સુગંધ નો ફોટો જો પાડી શકો તો આશરફભાઈ ને મધુમતી બહેન નો આભાર માની શકાય”
ખરેખર ડો. દંપતિ સાથે ની આ સવાર ખુબ જ સંગીતમય અને સુરીલી બની ગઈ

અંતમા ઈંદુબેને સાહિત્ય સરિતા વતી યજમાન દંપતિ નો ખરા દિલથી આભાર માન્યો કે એમના નિવાસ સ્થાને સાહિત્ય સરિતાની બેઠકનુ આયોજન કરવા સહમતિ દર્શાવી.

છેવટે ભારતી બેનનુ આતિથ્ય અને સરસ ભોજન આરોગી સહુ છુટા પડ્યા.

અહેવાલ લેખન કાર્ય શૈલા મુન્શા. તા.૦૩/૧૪/૨૦૧૧.

March 3rd 2011

સરહદ

ઊડતાં એ પંખી ના થંભે કોઈ સીમાડે ના કોઇ સરહદે
વહેતો એ વાયુ ના બંધાય કોઈ સીમાડે ના કોઈ સરહદે.

મુરખ બસ એક માનવી, નીત શોધે ઉપાય નવા નવા,
કરી યુધ્ધ ને હિંસા, બસ! કેમ બાંધવા સીમાડા ને સરહદ.

કોઈને વાડા જાતપાતના ને કોઈ બાંધે ભાષાની સરહદ
ક્યાંક ધનદોલતની સીમા, દોરે લોક મહી અણદીઠી સરહદ

કરવા સુરક્ષિત નીજ ખુરશી, ના કોઈ શેહ ના કોઈ શરમ,
રચે નવી રાજનીતિ નેતા, ખુદની સીમા ને ખુદની સરહદ

વિશ્વ-શાંતિ ને વિશ્વ-કલ્યાણ ને વાતો મોટી મોટી યુનોની,
ખરે જ શું કોઈ દિલ થી કરે કામના, તોડવા સીમા ને સરહદ?

જન્મ્યા ત્યારે નહોતી કોઈ માલિકી, મરશું ત્યારે રહેશે બધું અહીં
સાવ સાદી ને સરળ વાત, તો શીદ બાંધવી સીમા ને કોઈ સરહદ.

શૈલા મુન્શા. તા-૦૩/૦૩/૧૧

March 1st 2011

એમી-૬

અમારી નાનકડી નટખટ અને જમાદાર એમી ને તો તમે બધા ઓળખો જ છો. હોશિયારી ને ચપળતા મા બધાથી આગળ. રૂવાબમા પણ એટલી જ આગળ. એની હોશિયારી ને કારણ હવે સવારે સ્કુલ મા આવે એવી સીધી એ regular Pre K ના ક્લાસમા જાય અને ૧૨.૦૦ વાગે બપોરે અમારા ક્લાસમા (PPCD-pre primary children with disability) આવે. સવારે જ્યારે એ બીજા ક્લાસ સાથે હોય ત્યારે અમે જો એને ક્યાંક જતા આવતાં મળી જઈએ તો જાણે અમને ઓળખતી પણ ના હોય એમ બીજી તરફ મોઢું ફેરવી લે.
અહીં બળકો ને જ્ઞાન આપવા મટે જે સગવડ આપી શકાય એ બધી જ આપવાનો સરકાર પ્રયત્ન કરે અને એ માટે કરોડો ડોલર પણ ખર્ચે. ગયા વરસે અમારી નવી સ્કુલ બંધાઈ અને ઘણી નવી સગવડો પણ સાથે મળી. એમા દરેક ક્લાસમા મોટા પ્રોજેક્ટર જેવું સ્માર્ટ બોર્ડ હોય જે કોમ્પ્યુટર થી જોડાયેલું હોય. જ્યાં અમે બાળકો ને બધા બાળગીતો એમની બારાખડી વગેરે ઘણુ મોટા પડદા પર બતાડી શકીએ. એમા “હું કોણ છું” કરીને બાળકો માટે એક પ્રોગ્રામ છે, જ્યાં તમે તમારો ચહેરો, વાળ, કપડાં વગેરે પસંદ કરીને એક ચિત્ર તૈયાર કરો અને પછી બીજા ગીત વગેરે જે બતાડો એમા એ બાળક તમને દેખાય.
અમારા ક્લાસમાં બ્રેન્ડન કરીને ચાર વર્ષનો સરસ છોકરો છે. મા હમેશા માથે વાળ સાવ જ ઓછા રાખે. લગભગ ટકો-મુંડો જ લાગે. ગોરો મજાનો અને દેખાવમા ચાઈનીસ જેવો લાગે. એમીએ બ્રેન્ડન નુ ચિત્ર તૈયાર કર્યું હશે તે મને ખબર નહિ. બીજા દિવસે જ્યારે અમે સ્માર્ટ બોર્ડ ચાલુ કર્યું તો જાણે એમ જ લાગે કે બ્રેન્ડન પડદા પર છે. એવો સરસ એ છોકરો દેખાતો હતો. અમે એમી ને પૂછ્યું કે કેમ તારા બદલે બ્રેન્ડન નુ ચિત્ર બનાવ્યું તો કહે મને બ્રેન્ડન બહુ ગમે છે.
અમે એની નિર્દોષતા પર હસી પડ્યા.

શૈલા મુન્શા. તા ૦૩/૦૧/૨૦૧૧.

February 16th 2011

સેસાર-૨

પાંચ વર્ષનો નટખટ સેસાર. મેક્સિકન છોકરો. ગોળમટોળ ચહેરા નુ હાસ્ય આપણો ગુસ્સો ભુલાવી દે. બધા સાથે તરત દોસ્તી કરી દે. એની પ્રગતિ જોઈ એને અમે ૮.૦૦ થી ૧૨.૦૦ નિયમિત છોકરાઓ ના ક્લાસમા મોકલીએ. બધાની ખબર રાખે અને ક્લાસમા કાંઈ પણ નવુ દેખાય તો એની નજરે તરત ચઢી જાય.
હમણા અમારા ક્લાસમા ટ્રીસ્ટન કરીને નવો છોકરો થોડા દિવસથી આવ્યો છે. પહેલે દિવસે જ સેસાર બાજુના ક્લાસમાથી પોતાનો કલર બોક્ષ લેવા આવ્યો અને ટ્રીસ્ટન ને જોઈને કહે “આ શું છે?” આ કોણ છે કહેવાને બદલે જાણે કોઇ અચરજની વસ્તુ હોય એવો એનો ભાવ હતો.
ગયા અઠવાડિયાથી સેસાર ઘણો માંદો હતો. આજે લગભગ પાંચેક દિવસ પછી એ સ્કુલમા આવ્યો. સવારે મે એને બસમાથી ઉતરતા જોયો હતો. માંદગીને લીધે સુકાઈ ગયો હતો. ગોળમટોળ ચહેરો નાનો થઈ ગયો હતો, પણ એનુ હાસ્ય એવું જ સુંદર હતુ.
સવારે તો એ સીધો બાજુના ક્લાસમા જતો રહ્યો જ્યાં રોજ સવારે જાય પણ બપોરે જેવો ક્લાસમા આવ્યો કે તરત મને વળગીને કહે “હાય મીસ મુન્શા Happy Valentine’s day.”
આજે તો ૧૬મી તારીખ થઈ અને વેલેન્ટાઇન તો ૧૪મી તારીખે હતો પણ કેવી એની યાદશક્તિ! સાથે સાથે મને કહે હું બધા માટે સ્પાઈડર મેન ના ગીફ્ટ કાર્ડ પણ લાવ્યો છું.
કેટલી એ બાળકને આ દિવસ ઉજવવાની તાલાવેલી. આ દિવસ પ્રેમનો દિવસ ગણાય છે.
મારા માટે સેસારની એ વહાલભરી બાથ થી મોટો કોઈ વેલેન્ટાઈન નથી.

શૈલા મુન્શા. તા ૦૨/૧૬/૨૦૧૧

February 15th 2011

તુમારશાહી

તુમારશાહી ના દાખલા ભારત જેવા દેશમા આપણને ડગલે ને પગલે જોવા મળે, પણ હમણા એનો આબેહુબ દાખલો મને અમેરિકામા મારી સ્કુલમા પણ જોવા મળ્યો.
અમારી ગુજરાતી સાહિત્ય સરિતા ની દશાબ્દી મહોત્સવ ની ઉજવણી મા અમે પણ આવું જ એક રમુજી નાટક કરવાના છીએ જેમા આવી જ તુમારશાહી જોવા મળશે.
અમારી સ્કુલ મા કુલ ચાર custodian. એમા એક મુખ્ય અને ત્રણ એના હાથ નીચે. મુખ્ય માણસની જવાબદારી બધાને કામ સોંપવાની. એમની જવાબદારી સવારે સ્કુલ ના દરવાજા ખોલવાથી માંડીને સાંજે બધાના ગયા પછી પાછી સ્કુલ બરાબર બંધ કરીને જવાનુ. સાથે સાથે બધા બાથરૂમ, દરેક ક્લાસ, કાફેટેરીઆ બધુ જ સાફ રાખવાનુ.
Head custodian એ ત્રણે જણને સમય અને ક્યા ક્લાસ વગેરે નુ લીસ્ટ આપી દીધું હતુ અને એ પ્રમાણે કામ ચાલતુ હતું.
હવે મારા ક્લાસની સાથે બીજો અમારા જેવા ખાસ જરૂરિયાત વાળા બાળકો નો ક્લાસ અને બન્ને ક્લાસની વચ્ચે બે બાથરૂમ. ત્યાં સુધી તો વાંધો નહોતો પણ બે બાથરૂમ ની વચ્ચે જરૂર પડે બાળકને નવડાવવું હોય તો નાનકડા શાવરની પણ વ્યવસ્થા છે. પડદાથી એને બંધ કરી શકાય.
ત્રણ ચાર દિવસથી ત્યાં થોડો કચરો પડેલો હતો. કાગળિયા, પાવડર અને કાંઈક ઢોળાયું હતુ. ટીચરે સફાઈ માટે સેક્રેટરી ને વાત પણ કરી હતી પણ કાંઈ પરિણામ ના આવ્યું અચાનક આજે સવારે head custodian અમારા રૂમમા આવ્યો ખાસ જોવા માટે. અમે એને પુછ્યું કે ભાઇ કેમ કોઈ સફાઈ નથી કરતું?
એનો જવાબ સાંભળવા જેવો હતો. બિચારો કહે કે તમારો રૂમ અને તમારી બાજુનુ બાથરૂમ એક જણ સાફ કરે છે, બાજુનો ક્લાસ અને એનુ બાથરૂમ બીજુ કોઇ સાફ કરે છે. એ બે વચ્ચે નો આ શાવર નો ભાગ એ બન્ને જણા કહે છે કે અમારા લીસ્ટમા નથી એટલે અમે સાફ નહી કરીએ.
અમે બધા તો એનુ મોઢું જ જોતા રહી ગયા.શાવર સુધી જવા માટે બે ડગલા પણ ચાલવું ન પડે છતાં આટલી નાની સરખી વાત માટે પણ લોકો “લખ્યું તે વંચાયુ” જેવી વાત કરે એને તુમારશાહી નહિ તો બીજું શું કહીએ.
છેવટે પ્રીન્સીપાલે વચ્ચે પડીને નિકાલ કર્યો કે એક કામ કરો આ બન્ને રૂમની સફાઈ એક જ માણસ ને સોંપો જેથી ભવિષ્ય મા આવી તકલીફ ઉભી ના થાય.

શૈલા મુન્શા. તા.૦૨/૧૫/૨૦૧૧

February 14th 2011

એમપેંડા (આફ્રિકન છોકરો)

એમપેંડા લગભગ નવ વર્ષનો. થોડા મહિના પહેલા જ આખુ કુટુંબ આફ્રિકાથી અહીં અમેરિકા આવીને વસ્યું. સ્વાહિલી સિવાય કોઈ ભાષા આવડે નહિ. બાપ થોડું થોડું અંગ્રેજી સમજે. સાત આઠ ભાઈ બહેનો, એમાથી લગભગ ચાર અમારી સ્કુલમા. દરરોજ સવારે હું જ્યારે ગાડીમા સ્કુલ તરફ આવું ત્યારે એની માને રસ્તાની બીજી બાજુ ચાલતી અને આગળ પાછળ બાળકોની લંગાર જોઊં. એકાદ નાનુ બાળક કાખમા તેડેલું હોય.
હ્યુસ્ટનની ગરમી ઠડી અને વરસાદ વિશે તો આપણે જાણીએ જ છીએ. આવી પરિસ્થિતી મા પણ એ બાળકો હમેશા હસતાં જ હોય. કાળો વાન અને વાંકડિયા વાળ. ગોળમટોળ ચહેરા પર સફેદ દુધ જેવા દાંત ચમકતા હોય.
બધા બાળકોમા એમપેંડા મા બુધ્ધિની થોડી કસર એટલે એને ખાસ મંદ બુધ્ધિવાળા વાળા બાળકોના ક્લાસમા મુક્યો.મારો ક્લાસ અને એનો ક્લાસ બાજુ બાજુમા જ. હું પણ આ પ્રકારના બાળકો સાથે જ કામ કરૂં છું પણ મારા બાળકો ત્રણ થી પાંચ વર્ષની ઊંમરના હોય અને પછી જો એમના મા ઝાઝી પ્રગતિ ન થાય તો એમને “લાઈફ સ્કીલ” નામના ખાસ ક્લાસમા મુકવામા આવે. એમપેંડા પણ એ જ ક્લાસમા. અમારો સવારના નાસ્તાનો અને બપોરના જમવાનો સમય સાથે જ. એમપેંડા થોડું અંગ્રેજી બોલતા શીખ્યો છે અને ઘણુખરૂં તો આપણે જે બોલીએ એ જ શબ્દો પાછા બોલે.
આજે જમવા ના સમયે એ મારી પાસે આવ્યો. એને દુધનુ કાર્ટન ખોલવું હતું અને એની ટીચર કોઈ બીજાને મદદ કરી રહી હતી. મને કહે મુન્શા “પ્લીઝ”. એટલે મે દુધનુ કાર્ટન ખોલી આપ્યું. જવાબમા મને કહે ” Thank you baby” હું ને મારી સાથે બીજા બેત્રણ ટીચર હતા એ બધા ખડખડાટ હસી પડ્યા. એમપેંડા તો બધાના મોં જોવા માંડ્યો. એને બિચારાને સમજ ન પડી કે શું થયું પણ અમે સમજી ગયા કે આપણે જે બાળકો ને કહીએ તે જ એને સાંભળી ને પાછું કહ્યું. એને તો એમ લાગ્યું કે બધા ખુશ થઈ ગયા અને એ તો હુલા હુલા ડાન્સ કરવા માંડ્યો. આફ્રિકન પ્રજા ના લોહી મા નૃત્ય વસેલું છે. એના એ ભોલપણ અને નૃત્ય પર બધા ફિદા થઈ ગયા.

શૈલા મુન્શા તા. ૦૨/૧૪/૨૦૧૧.

February 10th 2011

આંસુ

છલકે બની ખુશી એ આંસુ,
રેલાય બની વેદના એ આંસુ.

આંખથી જાય વહી એ આંસુ,
રહી જાય દિલમાં આહ બની આંસુ!

ના રંગ દિશે કોઈ એ આંસુનો,
છતાં ભાત અનેરી એ આંસુની.

કોઈ વહાવે મગરના આંસુ,
ક્યાંક વહે બની પશ્ચાતાપ આંસુ.

બાળની ઠોકર, સાગર બને માતના આંસુ,
હોય પાસે કે દૂર, બની આશીર્વાદ વહે માના આંસુ.

ચીરીને છાતી ધરાની વહે છે અગન લાવા જેમ,
બની જગદંબા હણે આતંકી વહાવી લોહીના આંસુ!

નથી કોઈ કમજોરી અબળાના એ આંસુ,
એક એક ટીપે કરે હેવાનિયતનો નાશ એ આંસુ.

શૈલા મુન્શા તા. ૦૨/૧૦/૧૧

February 7th 2011

ફેબ્રુઆરીમાં ક્રીસમસ

આવું આવું થાય વસંત
ને આવી જાય બરફ
ફેબ્રુઆરીમાં ક્રીસમસ.

કુદરત ચાલે ચાલ નિરાળી
ના ઉષ્મા ના તાપ,
બસ શીતળતા ચારેકોર.

બદલાતું એ પર્યાવરણ
જ્યાં ગરમી ત્યાં બરફ
ફેબ્રુઆરીમાં ક્રીસમસ

શું ખરે અંત દુનિયાનો?
ભવિષ્યવાણી સાલ ૨૦૧૨
દીશે નમુના ચારેકોર.

ગણીને પ્રભુની પ્રસાદી
જીવવું રાખી સમતા ભીતર
ફેબ્રુઆરીમાં ક્રીસમસ.

“ફેબ્રુઆરી મા ક્રીસમસ ” શિર્ષક ની પ્રેરણા પ્રશાન્તે આપી અને એના ઉપરથી આ કાવ્ય સર્જાયુ.

શૈલા મુન્શા. તા. ૦૨/૦૭/૨૦૧૧.

February 3rd 2011

આયનો

આમ તો જાણે સાવ પથ્થરદિલ આયનો.
જોઈ પ્રતિકૃતિ આપની હરખાય આયનો.

લાગે ન નજર ખુદને કોઈની ક્દી.
લગાડતો નજર આપને એ આયનો.

ગાલોની ગુલાબી ને હોઠોની સુરખી,
નીરખી નીરખી શરમાય એ આયનો.

નયનો ના તીર ના છોડો કમાનથી,
તીખી બસ નજરે વિંધાય એ આયનો.

ગોરી કરો ના ગુમાન રૂપ નુ ય આટલું
ભુલો ના કે દેખાડશે હર રૂપ એ આયનો.

શૈલા મુન્શા. તા.૦૨/૦૨/૨૦૧૧.

February 1st 2011

જીવન-મૃત્યુ

રોજના જેવી ઍ સવાર હતી. મારે ઓફિસે જવાનું હતું. આંગણામાં પડેલું છાપુ ઉઠાવી મે પહેલા અને છેલ્લા પાના પરના અગત્યના સમાચાર પર નજર નાંખી. આ શું? છેલ્લા પાના પર મારી તસ્વીર જોઈને હું ચોંકી ઉઠ્યો. ઍ મારા અવસાનના સમાચાર હતા! મને ઍક્દમઆઘાત લાગ્યો. ‘ હા ! કાલે રાત્રે સુતો હતો ત્યારે છાતીમાં થોડું દુખતુ હતું ખરૂં. પણ પછી તો હું ઘસઘસાટ ઉંઘી ગયો હતો ને? ‘

હું ઘડિયાળ તરફ નજર કરું છું. ‘અરે! દસ વાગી ગયા છે. મારી ચા ક્યાં છે? અરે! મારે ઓફિસ જવાનું કેટલું મોડું થઈ ગયું છે? મારો બૉસ મારા પર ખીજાશે. અરે! બધા ક્યાં જતા રહ્યાં? અરે! મારા આ રૂમની બહાર બધા કેમ ભેગા થયા લાગે છે?’ ‘અરે! આટલા બધા લોકો! ચોક્કસ કાંઇક ગરબડ લાગે છે. અરે ! કોઈક રડી રહયાં છે તો બીજા ચુપચાપ ઉભા છે.’ ‘અરે! આ શું? મારું શરીર તો ફર્શ પર પડેલું છે. અરે! બધા સાંભળો હું તો અહીં છું, ઍ શરીરમાં નથી.’ ‘ક્યાં કોઈ મને સાંભળેજ છે? અલ્યાઓ! હું મુઓ નથી જો આ રહ્યો.’

મે કરાઝીંને રાડ પાડી. પણ કોઈઍ કશું સાંભળ્યું જ નહીં. કોઈને મારામાં રસ ના હોય તેવું લાગ્યું. બધા નિશ્ચેતન પડેલા મારા શરીર તરફ શોકથી જોઈ રહ્યાં હતા. હું ફરીથી મારા સુવાના ઓરડામાં ગયો.

મે મારી જાતને પુછ્યું, ‘શું હું ખરેખર મરી ગયો છું? અરે! મારી પત્ની, મારા બાળકો, મારા મા-બાપ, મારા મિત્રો – બધા ક્યાં છે?’

હું બાજુના ઓરડામાં ગયો. બધા ત્યાં રડી રહયાં હતા. ઍકમેકને આશ્વાસન આપી રહ્યાં હતા. મારી પત્ની સૌથી વધારે આક્રંદ કરી રહી હતી. તેને સૌથી વધારે દુખ થતું હોય તેવું જણાતું હતું. મારા બંને નાનકડા બાળકોને આ શું થઈ રહ્યું છે, તેની કોઈ સમજણ પડતી હોય તેમ ના લાગ્યું. પણ તેમની મા રડી રહી હતી ઍટલે તેઓ પણ રડી રહ્યાં હોય તેમ લાગ્યું.

અરે! મારા ઍ વ્હાલસૉયા બાળકોને હું બહુજ પ્રેમ કરું છું, ઍમ કહ્યાં વીના હું શી રીતે વિદાય લાઇ શકું? અરે! મારી પત્નીઍ મારી કેટલી બધી સંભાળ લીધી છે, તેમ કહ્યાં વગર હું શી રીતે મરી શકું? ઍક વાર તો ઍને હું કહીં દઉં કે, હું તેને અત્યંત ચાહું છું. અરે! માબાપ ને તો ઍક વાર કહી દઉં, કે હું જે કાંઇ પણ હતો તે તેમના કારણે હતો. મારા મિત્રો વીના મે જીવનમાં ઘણી ભૂલો કરી હોત; ઍમ ઍમને કહ્યાં વીના હું કઈ રીતે વિદાય લઉં? ઍ લોકોને મારી ખરેખર જરૂર હતી ત્યારે હું તેમના કશા કામમાં આવ્યો નથી; ઍની દિલગીરી વ્યક્ત કર્યા વીના હું શી રીતે મરી શકું? જોને પેલા ખૂણામાં કોઈક છાના આંસુ સારી રહયો છે. અરે! ઍ તો ઍક જમાનામાં મારો જીગરી દોસ્ત હતો. સાવ નાનકડા મતભેદ અને ગેરસમજના કારણે અમે બે છુટા પડ્યાં; અને અમારા અહંને કારણે કદી ભેળા જ ના થયા.

હું તેની પાસે ગયો અને મારો હાથ તેની તરફ લંબાવ્યો. મારે તેને મારી દિલગીરી સમજાવવી હતી. ફરી ઍનો જીગરી દોસ્ત બની જવું હતું. મારા દોસ્ત મને માફ કરી દે.’ : ઍમ કહેવું હતું.

‘અરેરે! ઍને મારો હાથ દેખાતો નથી? ઍ કેવો નિષ્ઠુર છે? હું આટલી સરળતાથી મારું હૈયુ ઠાલવી રહ્યો છું; તો પણ હજું કેટલો અભિમાની છે? ખરેખર મારે આવા લોકો માટે લાગણીવશ ન થવું જોઇઍ. પણ ઍક સેકન્ડ. કદાચ ઍને મારો હાથ નહીં દેખાતો હોય? ભૂલ્યો! મારું શરીર તો બહારના ઓરડામાં પડેલું છે ને? ઓ ભલા ભગવાન હું તો ખરેખર મરી જ ગયો છું.’

હું મારા શબની બાજુમાં બેઠો. મને બરાબરનું રડવું આવી ગયું. ‘અરે! મારા ભલા ભગવાન મને થોડાક દિવસો માટે જીવતો કરી નાંખ. હું મારી પત્ની, મારા માબાપ, બાળકો, મિત્રો ઍ બધાને ઍક વખત સમજાવી દઉં કે, ઍ બધા મને કેટલા વ્હાલા છે?’ ઍટલામાં મારી પત્ની મારી બાજુમાં આવી પહોંચી. ઍ કેટલી સુંદર દેખાય છે? હું બરાડી ઉઠું છું: ‘ અલી ઍ! તું ખરેખર સુંદર છે.’ પણ ઍને ક્યાં મારા શબ્દો સંભળાય છે? ‘મે કદી ઍને આવા શબ્દો પ્રેમથી કહ્યાં હતા ખરા?’ હું મોટી ચીસ પાડી દઉં છું,’ અરે ભગવાન મને થોડીક ક્ષણો માટે જીવતો કરી દે.’ હું રડી પડુ છું.

‘મને ઍક છેલ્લી તક આપી દે મારા વ્હાલા. હું મારા વ્હાલસૉયા બાળકોને ભેટી લઉં. મારી મા ને છેવટનું ઍક સ્મિત આપી દઉં. મારા બાપને મારા માટે ગૌરવ થાય ઍવા બે શબ્દ ઍમને કહીં દઉં. મારા બધા મિત્રોને મે જે કાંઇ નથી આપ્યું, ઍ માટે ઍમની દિલગીરી માંગી લઉં. મારા જીવનમાં હજી રહેવા માટે ઍમનો આભાર માની લઉં.’ મે ઉંચે જોયું અને ચોધાર આંસુઍ રડી પડ્યો. મે ફરી ઍક પોક મુકી. ‘અરે! પ્રભુ, મને છેલ્લી ઍક તક આપી દે મારા વ્હાલા!’….

અને….. મારી પત્નીઍ મને હળવેથી જગડ્યો અને વ્હાલથી કહ્યું, ” તમે ઉંઘમાં આમ કેમ રડી રહ્યાં છો? તમને કાંઇ થાય છે? તમને કોઈ ખરાબ સપનુ આવ્યું લાગે છે.” ઍક્દમ જ મને ભાન થયું, ‘અરે! હું જીવું છું. મારી પત્ની મને સાંભળી શકે છે.’

મારા જીવનની ઍ સૌથી સુખદ પળ હતી.

કાલે જ મરણ આવવાનું હોય ઍમ વિચારીને આજે જીવીઍ તો ?

મારી નાનકડી બહેન મોના દ્વારા ઈ-મૈલ મા મળેલ જીવનની સચ્ચાઈ જે આપણે બધાએ જાણવી જોઈએ. મરણ ખરેખર ક્યારે આવશે એની કોઈને ખબર નથી તો શીદને જીવન બને એટલી મધુરતાથી ન ભરીએ. કોઈના પ્રત્યે દ્વેષભાવ રાખવાને બદલે પ્રેમ કાં ન રાખીએ.

બીજાની તો ખબર નહિ પણ હું જરૂર પ્રયત્ન કરીશ.

શૈલા મુન્શા. તા૦૨/૦૧/૨૦૧૧

.

« Previous PageNext Page »
Type in

Following is a quick typing help. View Detailed Help

Typing help

Following preferences are available to help you type. Refer to "Typing Help" for more information.

Settings reset
All settings are saved automatically.