વિચાર લહેરી

દરિયો તો દરિયો જ છે,
હોય ભલેને ગેલવેસ્ટન કે
પછી મરીન ડ્રાઈવનો કિનારો.

ઊભીતી ઝબોળી પગ પાણીમા
લઈ હાથ હાથમાં પ્રીતમનો
હતી રળિયામણી સંધ્યા પણ,
સૂરજ હજી ચમકતો આકાશે.

દરિયો એ હુસ્ટન ગેલવેસ્ટન નો
ને દિવસ ઉનાળા ના લાંબા
બચવા અસહ્ય ગરમીથી
કરતાં છબછબિયાં સહુ પાણીમા.

યાદ અપાવે એ દરિયાની પાળી
મુજને મરીનડ્રાઈવની પાળી,
વિતાવી કંઈ કેટલીય સાંજ
જ્યાં સપનો ની મહેલાત રચી.

નહોતી કલ્પના હોઈશ દરિયાની પેલેપાર કદી,
બસ હૈયે ખુશી એટલી જ
સાથ હતો પ્રીતમનો ત્યારે પણ
ને સાથ છે પ્રીતમનો આજે પણ.

તાજેતરમા ગેલવેસ્ટન ના દરિયા કિનારે ગાળેલી
સાંજ સમયે સ્ફુરેલું કાવ્ય.

શૈલા મુન્શા- ૭/૫/૨૦૦૯

રેતનુ ઘર ટકે તો કેટલું ટકે
ને લાગણી વિનાના સંબંધ
ટકે તો કેટલા ટકે?

સીંચ્યુ પાણી કર્યું મજબુત
બસ એક દરિયાનુ મોજું
ને જમીનદોસ્ત એ ઘર.

કેટલા અરમાન ને કેટલી આશ
બાળુડાની એ દુનિયા
થઈ પળમા નાશ.

જીંદગી પણ બસ એમજ
રેતના ઘર સમી

સીંચીને હૈયાનુ અમૃત
કર્યું મજબુત ઉપવન
પડ્યો દુકાળ લાગણીનો ને
પળમા થયું નષ્ટ ઉપવન

શીદ બાંધવા ઘર રેતના
ને શીદ રાખવી આશ
નિજની જિંદગી જીવવાનો
સહુને અધિકાર.

શૈલા મુન્શા તા.૭/૬/૨૦૦૯

મહેક રહી ફુલવારી હમરી, મહેક રહી ફુલવારી
ઝુમ રહી હૈ ડારી ડારી{૨}
મહેક રહી……..

કૈસી કૈસી ચલી હવાએ{૨}
ફુલ ઔર ફલ બિખરાએ
મન આશા કા પેડ સુખાયા
દુઃખ પ દુઃખ પહોંચાયે

મેરા બનતા કામ ન બિગડા,{૨}
મૌત ભી થકકે હારી
મહેક રહી……..

સુખ કે બાદલ ફિર ઘીર આયે,
બિગડા કામ બનાયા,
જીવન જલમે બરસ બરસ કે
નયા સમા પલટાયા.

ફિરસે મહેકી ફિરસે લહેકી{૨}
સુખી હુઈ હર ક્યારી
મહેક રહી ફુલવારી હમરી, મહેક રહી ફુલવારી.

સંગીતકાર અને ગાયક શ્રી પંકજ મલ્લિક નુ આ ગીત
મારા પિતા નુ પ્રિય ગીત હતુ જે મને પણ પ્રિય છે અને
નિરાશા માંથી આશા અને પ્રભુ પર શ્રદ્ધા ની વાત છે.

ફાધર ડે ના દિવસે પિતા ની યાદમા જે સદૈવ મારી અનુભુતિ મા છે.
૬/૨૦/૨૦૦૯
શૈલા મુન્શા.

થઈ જીંદગી ની શરૂઆત યૌવને
વસાવ્યો સંસાર યૌવને.
બન્યું જીવન મધુરૂં,
બાળકોના આગમને.

ન રહ્યું સાનભાન સમય કેરૂં
પહોંચ્યા બાળુડા યૌવનને પગથારે.

જીવનની એ ઘટમાળ મહી
જોયા રંગ અવનવા
કદી ચડતી કદી પડતી, પણ વહેતી રહી જીંદગી
એકબીજાના સથવારે.

પાંખો આવી ઊડી ગયા પંખી
ગોઠવાયા નિજ માળામા
વહેતી રહે જીવનનૌયા એમની સદા
સુખ શાંતિના વહેણમા.

જીવનસાથી, સાથ આપણો એકબીજાને
આધાર આપણો એકબીજાને
બસ જીવી લઈએ આ જીંદગાની
એકબીજાના સથવારે.

શૌલા મુન્શા તા.૫/૯/૨૦૦૯
વૌશાખ સુદ પુનમ. (૩૬મી લગ્ન જયંતી નિમિત્તે પ્રશાંતને અર્પણ)

વાસંતી વાયરાએ કીધું અડપલું
ને ખિલ્યો ગુલમહોર મારે અંગ
ભૂલી ને ભાનસાન હું તો વહેતી રહી
એ વાયરાની સંગ સંગ.

ફોર્યો ફાગણને ફોર્યો ઓલો કેસૂડો
ને છંટાયો ગુલાલ મારે અંગ
છંટાણી લાલિમા એ રંગોની ચારેકોર
ને ભૂલીને ભાનસાન હું તો રમતી રહી
એ રંગોની સંગ સંગ.

રૂખા એ વૃક્ષો બન્યા સજીવન,
ને મહેકી ઉઠ્યા ફૂલડાં વન ઉપવન
ફેલાણી એની મહેક ચારેકોર
ને ભૂલીને ભાનસાન હું તો મહેકી રહી
એ ફૂલોની સંગ સંગ

ટહુકો મધુરો ગુંજતો કોયલનો
જાણે રેલાયા બંસીના સૂર
સૂરોને તાલ ખેલંતો કાનૂડો ફાગ
ને ભૂલીને ભાનસાન હું તો રંગાતી રહી
એ કાનૂડાની સંગ સંગ

વાસંતી વાયરાએ કીધું અડપલું
ને ખિલ્યો ગુલમહોર મારે અંગ.

શૈલા મુન્શા. ૩/૧૫/૨૦૦૯.

શબ્દ ને મૌન હોય એમ પણ બને
અને વળી શબ્દથી કોઈ ઘવાય,
એમ પણ બને.

શબ્દની માયાજાળ અનોખી
કોઈને તારે, કોઈને ડુબાડે,
કોઈને હસાવે, કોઈને રડાવે
એ ખુબી શબ્દની.

પહોંચે માનવી ઉન્નતિના શિખરે
બસ એક શબ્દ થકી,
અને વળી એજ શબ્દ બને
સીડી પતન કેરી.

છૂટ્યું તીર કમાનથી વળે ન પાછું,
ન વળે પાછો શબ્દ છૂટ્યો જે જબાનથી
ઘડી સોચે ઘડી થોભે જો માનવી બોલતા પહેલા,
ન રહે કોઈ વેરઝેર, ના કોઈ લડાઈ જગમા.

કદી બને એવું, બને શબ્દ નિઃશબ્દ
સાથ જો હો પ્રિયજન તો
બસ બોલતી રહે આંખો અને
મૌન બને શબ્દ.

શૈલા મુન્શા. ૨/૧૧/૨૦૦૯

મળવી મુશ્કેલ મુહોબ્બત જગમાં
મળે તો સાચવવી મુશ્કેલ
મુહોબ્બત જગમાં;

ના કિંમત સમજાય એની
હોય નજર સામે જ્યારે,
થાય પસ્તાવો જીવનભરનો
જાય સરકી પલમાં જ્યારે.

માગે કુરબાની ઘણી મુહોબ્બત
બસ આપવાનું જાણે મુહોબ્બત
મુહોબ્બત ખુદાનુ રૂપ બીજું
હ્રદય સિવાય ઘર ના બીજું

ન રહે તારા મારાનો ભેદ મુહોબ્બતમાં
બસ જીવાય જીંદગી સાચી મુહોબ્બતમાં.

મળવી મુશ્કેલ મુહોબ્બત જગમાં
મળે તો સાચવવી મુશ્કેલ
મુહોબ્બત જગમાં!

શૈલા મુન્શા તા.૧/૨૯/૨૦૦૯

બેસી ચુકી છે ઋતુ વસંતની
પણ શિયાળો જવાનુ
નામ લેતો નથી.

ક્યારેક ઠંડીના ચમકારા
તો ક્યારેક વરસાદના સપાટા
ક્યારેક પવનના સુસવાટા.

વિત્યા દિવસો અને મહિનાઓ
વરસતી હિમવર્ષા અને કાતિલ ઠંડીના
તો પણ ન જાણે, એવું અનુભવીએ છીએ
કે હજુ કેટલો દુર છે ઉનાળો.

થઈ હતીવર્ષ છાંસઠ પહેલા હીમવર્ષા
તેનાથી પણ વિશેષ વરસી હીમવર્ષા
જાણે રેકોર્ડ તોડવાની લગની લાગી.

કેવી છે કેનેડા નગરી, ચાલે યથાવત કામકાજ
નિયમ મુજબ ટેવાઈ ગયાં છે,
હિમવર્ષા સંગ કાતીલ ઠંડી થકી.

આઠ મહીનાની કાતીલ ઠંડી લાવે છે વસંત સંગ
સમર, કોમળ, માણી લઈએ છીએ સૌ કેનેડા નિવાસી
આનંદ મસ્તી મા ડુબી, ભુલી કેનેડાની અખુટ ઠંડી.

સૌજન્ય શ્રી અમૃતભાઈ ગાંધી. કેનેડા નિવાસી (શૌલા મુન્શા)

દીકરો ભલેને હોય ડહાપણનો દરિયો,
પણ દીકરી તો વહાલનો દરિયો.

નાનકડી નમણી એ આંખો મટકાવતી
ને ગુલાબી ગાલો પર સ્મિત મધુરું રેલાવતી.

પગલી એ નાનકડી પાડતી
ને હૈયા એ સૌના રણઝાવતી.

ટહુકો મધુરો એનો ગુંજતો
ને ભરતો ઉલ્લાસ ખુણે ખુણે.

વહ્યા વર્ષો બની દીકરી
ગૃહલક્ષ્મી નિજ ગૃહ તણી
કરી અવકાશ અમ હૃદયમાં.

અજબ ખેલ કુદરત તણો
લીધું તે આપ્યું નવા રુપે.

પુરાયો અવકાશ,
પામી તુજને હે દીકરી
અમ ગૃહ તણી લક્ષ્મી રુપે.

બસ આશિષ એટલીજ અમ હૈયા તણી
મહેકી રહે જીંદગાની સદા તમારી.

શૈલા મુન્શા ૯/૨૦/૨૦૦૮

કરે ઈશારો આંખડીને સમજી જાય મન
બને નજર તીરછી ગોરીની ને,
ઘેલાં બને સહુ જન.

આંખો આંખોની ભાષામા નહિ શબ્દોનુ કોઈ કામ
ભલે કહેવાય પ્રેમ આંધળો,
પણ દિઠા વિના નવ થાય પ્રેમ.

દિઠા વગરના આર્શિવાદે,
બની દ્રૌપદી પાંચ પતિ તણી ભર્યા,
ને છતી આંખે બન્યો દુર્યોધન આંધળો
થયો યુગસંહાર, રચાયું મહાભારત એ કારણે.

પડી કુદ્રષ્ટિ રાવણ કેરી સીતા પર
થયો લંકાકાંડ ને રચાયું રામાયણ એ કારણે.

દ્રષ્ટિ દ્રષ્ટિમા બહુ ભેદ ભાઈ
કોઈને લાગે જગ મિથ્યા, ને કોઇને નવચેતના નો સ્રોત.

પડે જો અમી દ્રષ્ટિ જગતનિયંતા કેરી,
બને આ જગ ખુદ એક સ્વર્ગ.

શૈલા મુન્શા ૩/૨/૨૦૦૮