May 6th 2009

પંખી નો માળો

થઈ જીંદગી ની શરૂઆત યૌવને
વસાવ્યો સંસાર યૌવને.
બન્યું જીવન મધુરૂં,
બાળકોના આગમને.

ન રહ્યું સાનભાન સમય કેરૂં
પહોંચ્યા બાળુડા યૌવનને પગથારે.

જીવનની એ ઘટમાળ મહી
જોયા રંગ અવનવા
કદી ચડતી કદી પડતી, પણ વહેતી રહી જીંદગી
એકબીજાના સથવારે.

પાંખો આવી ઊડી ગયા પંખી
ગોઠવાયા નિજ માળામા
વહેતી રહે જીવનનૌયા એમની સદા
સુખ શાંતિના વહેણમા.

જીવનસાથી, સાથ આપણો એકબીજાને
આધાર આપણો એકબીજાને
બસ જીવી લઈએ આ જીંદગાની
એકબીજાના સથવારે.

શૌલા મુન્શા તા.૫/૯/૨૦૦૯
વૌશાખ સુદ પુનમ. (૩૬મી લગ્ન જયંતી નિમિત્તે પ્રશાંતને અર્પણ)

3 Comments »

  1. જીવનસાથી, સાથ આપણો એકબીજાને
    આધાર આપણો એકબીજાને
    બસ જીવી લઈએ આ જીંદગાની
    એકબીજાના સથવારે.

    અભિનંદન્. આગોતરા…

    Comment by vijayshah — May 6, 2009 @ 1:41 am

  2. Hi Momma,

    Very Very touching poem…

    Love you
    Babudi

    Comment by Samit — May 8, 2009 @ 9:21 am

  3. જીવનસાથી, સાથ આપણો એકબીજાને
    આધાર આપણો એકબીજાને
    બસ જીવી લઈએ આ જીંદગાની
    એકબીજાના સથવારે.

    અમો છત્રી(૩૬)ની બહાર નિકળી ગયાં તમો છત્રીમાં આવ્યાં!બસ..તમો બન્ને સાચા મિત્રો છો..એક બીજાના..સદા સાચા મિત્ર બની રહો એજ શુભેચ્છા..
    પ્રેમની જ્યોત સદા જલતી રહે..
    Please accept our heartily congratulation..

    Comment by વિશ્વદીપ બારડ — May 25, 2009 @ 10:52 pm

RSS feed for comments on this post. TrackBack URI

Leave a comment

Type in

Following is a quick typing help. View Detailed Help

Typing help

Following preferences are available to help you type. Refer to "Typing Help" for more information.

Settings reset
All settings are saved automatically.