કોરોના લગ્ન
કંઈ કેટલાય કોડ મા મનમાં સંવારતી,
અંતરના આશિષ મુજ પર ઓવારતી;
જન્મી જ્યાં હું, માંડવાનો કરતી વિચાર,
ડગલે ડગલે એ ગુંથતી લાગણીના તાર!
સરખી સહેલીઓની જ્યાં જામતી રમત,
કોણ વરને કોણ કન્યાની મંડાતી મમત;
હસતાં ખેલતાં વિતી રે! ગયું એ બાળપણ,
આવી વસંત ઝુમે મન, ભુલાવી ભોળપણ!
સપનાં સંજોરતી મુગ્ધા, જોતી પ્રિતમની વાટ,
નિત નવા મનોરથ, ઘડતી એ અવનવા ઘાટ;
આવશે પિયુ વાજતેને ગાજતે લઈ રસાલો ખાસ,
ઢોલ નગારે, શરણાઈ સુરે, જાનડીઓ લેશે રાસ!
લીલુડાં તોરણ બંધાયને, આંગણે રંગોળી પૂરાય,
હોંશ માવતરની,લાડકડીના અભરખા પૂરા થાય;
સેવ્યું હતું જે સપન, મંગળ ઘડી આવી ઊભી માન,
નોતરાં દેશું, ને દેશું કરિયાવર,પૂરાં કરશું સહુ અરમાન!
ન જાણે ક્યાંથી ત્રાટક્યો કોરોનાનો ચક્રાવાત,
નરી આંખે ના દિશે, આપતો જીવલેણ આઘાત;
ના ઢોલ ના ત્રાંસા, ના જ્યાફત, ના જમણ,
બાંધી બુકાની મોઢે, માંડવે હાજર ચાર જણ!
રહ્યાં અભરખાં મન મહીં, ફર્યાં ફેરા ચાર,
હે પ્રભુ! ઉગાર પૃથ્વીલોકને કરી ચમત્કાર!!
શૈલા મુન્શા તા/૦૬/૧૭/૨૦૨૦