વિચાર લહેરી

નેઓમી

૨૦૧૫-૨૦૧૬ નુ નવુ શાળાકિય વર્ષ શરૂ થયે ત્રણ અઠવાડિયા થઈ ગયા પણ મારા ક્લાસમા નવા આવેલા બાળકોની ઓળખાણ કરાવવાનો પણ સમય મળ્યો નહિ. પહેલા દિવસથી જ બાર બાળકો P.P.C.D (Pre-primary children with disability) ના ક્લાસમા અ ખરેખર જ વધારે કહેવાય કારણ નવા આવનાર બાળકો લગભગ ત્રણ વર્ષના હોય અને જુના બાળકો લગભગ પાંચથી છ વર્ષના હોય.

નવા બાળકોને સ્વભાવિક જ ક્લાસમા ગોઠવાતા વાર લાગે. દરેકની જુદી સમસ્યા અને જુદા લેબલ. કોઈ autistic હોય તો કોઈની વાચા ખુલીના હોય , તો કોઈનુ માનસિક સંતુલન બરાબર ના હોય.

આજે જે બાળકીની વાત કરવી છે એનુ નામ નેઓમી. સ્પેનિશ છોકરી, પણ રૂપે રંગે અમારી દાદીમા સાહિરાની જ પ્રતિકૃતિ. પહેલે દિવસે જેવી ક્લાસમા આવી કે તરત અમારો ઈસ્માઈલ બોલી ઉઠ્યો સાહિરા કેમ છે? નેઓમી મુંગી મુંગી એને તાકતી રહી. બે દિવસ, ત્રણ દિવસ થયા નેઓમી થોડું હસે પણ બોલવાની વાત નહિ. અમને તો એમ જ લાગ્યું કે નેઓમીની વાચા પુરી ખુલી નથી એટલે જ એ અમારા ક્લાસમા છે, પણ એની અદા અને નખરાં અમને સાહિરાની યાદ અપાવે. ત્રણ ચાર દિવસમા બેને પોતાનુ અસલી રૂપ બતાવવા માંડ્યુ. ડેમિઅન નવો છોકરો આખો દિવસ રડ્યા કરે, તો નેઓમી જઈને એને મોઢા પર આંગળી મુકી ચુપ થવાનો ઈશારો કરે. પાર્કમા રમવા લઈ જઈએ તો પાછા ફરવાનુ નામ નહિ. બોલાવીએ તો જાણે સાંભળ્યું ના હોય તેમ બીજે જ જોયા કરે. પોનીટેલ ખોલીને મા ભવાનીનો અવતાર બની જાય. ગયા વર્ષના બાળકો ડુલસે કે ઈસ્માઈલ તો એને સાહિરા કહીને જ બોલાવે.

ધીરે ધીરે નેઓમી મારી સાથે વધુ હળવા માંડી. એને બાથરૂમ લઈ જતા સહજ જ ગલીપચી કરતાં ખિલખિલ હસી પડી. મે એને મારૂ નામ કહ્યું “મીસ મુન્શા” તો પહેલીવાર એને બોલતા સાંભળી “મીસ મુન્શા” હું તો આભી જ બની ગઈ. ખુબ હોશિયાર, બધા કલરના નામ, આલ્ફાબેટ્સ, એકથી વીસ સુધી નંબર બધુ આવડે. સમન્થાએ એને કોમ્પ્યુટર પર બેસાડી અને હજી તો એ સ્ટાર ફોલની વેબસાઈટ ખોલે ત્યાંતો નેઓમી જાતે માઉસ ફેરવી જાતે ક્લીક કરવા માંડી. ધીરેધીરે ક્લાસમા બધા સાથે બોલવા માંડી પણ સાથે દાદાગીરી પણ બધા પર સાહિરા જેવીજ.

સાહિરા આ વર્ષે પહેલા ધોરણમા ગઈ જેને અમેરિકામા લાઈફ સ્કીલનો ક્લાસ કહે છે, જ્યાં થોડા માનસિક રીતે પછાત બાળકો હોય. ભગવાન કરે અને નેઓમીને એ ક્લાસમા ના જવું પડે. હજીતો બે વર્ષ અમારી પાસે રહેશે અને છ વર્ષની થશે પછી એની હોશિયારી પ્રમાણે નક્કી થશે….., પણ એક વાત છે કે નેઓમીની મા બધી રીતે નેઓમીને મદદ કરવા તૈયાર છે. જે સુચન અમે કરીએ તે પ્રમાણે ઘરે નેઓમી સાથે બેસી લખાવાનુ કે વાર્તાની ચોપડી વાંચવાની કે ચિત્રો દ્વારા નવા શબ્દોની ઓળખ કરાવવાની મહેનત કરે છે.

સ્કુલ ખુલ્યાના ત્રણેક અઠવાડિયા પછી અમેરિકામા સ્કુલોમા ઓપન હાઉસ હોય જ્યાં માબાપ શિક્ષકોને આવી મળે. ખાસ તો નવા બાળકો અને અમારા બાળકો માટે આ મુલાકાત ઘણી અગત્યની હોય. જ્યારે નેઓમીની મા અમને મળવા આવી અને ખુબ રાજી થતા બોલી કે નેઓમીને સ્કુલમા આવવું ગમે છે અને ત્રણ અઠવાડિયામા પણ મે એનામા ઘણી નિયમિતતા આવતી જોઈ છે અને ઘરમા પણ વધુ બોલતી અને ગીત ગાતી થઈ છે.

આ કહેતી વખતે એની આંખોમા જે અહોભાવ અને અમારા પ્રત્યે નુ માન અને વિશ્વાસ હતો એ જ તો અમારી મહેનતનુ ફળ છે અને અમારી મુડી છે જે જેમ ખર્ચાતી જાય તેમ વધતી જાય છે.

શૈલા મુન્શા તા. ૦૯/૨૦/૨૦૧૫