વિચાર લહેરી

પિયુષ અને રૂપાનો સંસાર સુખથી ભર્યો ભર્યો. લગ્ન તો બન્નેના માતા પિતાની સંમતિ થી જ થયા હતા, પણ એક જ નાતના હોવાથી બન્ને એકબીજાને સારી રીતે ઓળખતા.

રૂપા નુ ભણવાનુ પત્યું અને મમ્મી એ નાતના જાણીતા ભણેલા મુરતિયાઓનુ લીસ્ટ રૂપાની સામે ધરી દીધું. દિકરીની મા જાણે દિકરીને જ જન્મ નથી આપતી, એના ભાવિ સંસારને પણ જન્મ આપે છે. પોતાના સંસાર સાથે કંઈ કેટલીય આશા અરમાનોના સુનહરા તાર દિકરીના ભાવિના પણ વણાતા જાય છે.

રૂપા નાનપણથી જ ખુબ શોખીન. હસતી રમતી ચંચળ હરણીની જેમ ઘરમા ફરી વળે. દાદાની સહુથી વધુ લાડકી. દાદા એનુ હુકમનુ પત્તું. કાંઈ જોઈતું હોય અને પપ્પા ના પાડે તો દાદા સમજાવી પટાવી પપ્પા પાસે મંજુરી અપાવી જ દે. રૂપા આમ તો ભણવામા હોશિયાર, પહેલો નંબર કદાચ ના આવે પણ ક્યારેય બીજા ત્રીજા નંબરથી પાછળ ના જાય. સ્કુલેથી આવે એટલે મમ્મીએ નાસ્તો અને દુધનો ગ્લાસ તૈયાર જ રાખ્યો હોય એ પતાવી સીધી દાદાના રૂમમા. દાદા જ એનુ સ્કુલનુ લેસન કરાવડાવે. બસ છ વાગતામા તો દાદાનો હાથ પકડી બાજુના બગીચામા રમવા પહોંચી જાય. દાદાને એમના સમવયસ્ક મળે અને રૂપાને એની સહેલીઓ.

વખત વિતતા ક્યાં વાર લાગે છે. રૂપા બાર વર્ષની થઈ અને દાદાનુ અવસાન થયું. દાદી તો રૂપાના જનમ પહેલા જ સ્વર્ગવાસી થઈ ગઈ હતી. રૂપાને દાદીનો કોઈ અહેસાસ નહોતો, પણ દાદાનુ અવસાન એને ખળભળાવી ગયું. જીવનમા જાણે શુન્યાવકાશ વ્યાપી ગયો. કંઈ કેટલાય દિવસ રૂપા સુનમુન થઈ પથારીમાં પડી રહી, સમય જાણે એને માટે સ્થગિત થઈ ગયો. રડી રડીને જાણે આંખમા આંસુ પણ સુકાઈ ગયા.

ધીરે ધીરે મમ્મી પપ્પાની પ્રેમભરી માવજતે રૂપા આઘાતમાં થી બહાર આવવા માંડી, એને હસતી રમતી કરવામાં શાળાના શિક્ષકો અને એની સહેલીઓનો પણ પુરો સાથ. જીંદગીની રફતાર સહજ ગતિએ આગળ વધવા માંડી.
સ્કૂલ અને પછી કોલેજ એમ જિંદગીના નવા આયામો સર કરતી રૂપા માટે એ દિવસ પણ આવી પહોંચ્યો જ્યારે રૂપા B.A. with Arts ની ડીગ્રી લઈ સ્નાતકની પદવી પામી ઘેર આવી.
યુવાની રુપાના અંગે પુરબહારમાં ખીલી હતી અને મમ્મી પપ્પા માટે રૂપા માટે યોગ્ય પતિ અને સંસ્કારી સાસરિયું શોધવાની માનસિક તૈયારી શરૂ થઈ ગઈ હતી.

મમ્મી એ ક્યારનુ ય જાણી લીધું હતું કે રૂપા એ કોઈ યુવાન જીવનસાથી તરીકે પસંદ નથી કર્યો એટલે જ નાતના જાણીતા ઘર જ્યાં રુપાને કોઈ દુઃખ નહિ પડે એવા માયાળુ ઘરના ભણેલા સંસ્કારી દિકરાઓની વાત રૂપા સાથે કરી અને બધાની સંમતિથી પિયુષની પસંદગી થઈ.
સારો દિવસ જોઈ રુપાના પપ્પાએ રુપા માટે પિયુષના હાથની માગણી કરી. બન્ને પરિવાર એકબીજાને મળ્યા, પિયુષને રુપા પહેલી નજરે જ ખૂબ ગમી ગઈ, બન્ને પરિવારોની સંમતિથી ગોળધાણા ખવાયા.
ધામધુમથી લગ્ન લેવાયા. રૂપા એકની એક દિકરી, મમ્મી પપ્પા એ કોઈ કસર ના રાખી. જાનૈયાઓનુ સ્વાગત, મહેંદીની રસમ, સંગીત સંધ્યા, મનભરીને પ્રસંગો ઉજવ્યા. હિંદુ જીમખાના ખાસ બે દિવસ માટે રીઝર્વ કરવામા આવ્યુ અને સામે લહેરાતા અરબી સમુદ્રના સાનિધ્યે અને ઝાકમઝાળ રોશનીની સાક્ષીએ રૂપા પિયુષની જીવનસંગિની બની.

તાજા ફુલોથી મઘમઘતી કાર મંડપના આંગણે આવી ઊભી. સહુને ભેટતી નયનોમાં આંસુને મનમા નવજીવનના ઉમંગે ઉલ્લાસતી રૂપા કારમાં બેઠી, મા એ પૈડું સિંચ્યુ અને ગાડી શુકનના વધામણા લેતી આગળ વધી. સહુ સ્વજનો રૂપાને હરખતા હૈયે અને છલકતા નયને પ્રેમભરી વિદાય આપવા આગળ વધ્યા.

મમ્મી પપ્પા એકબીજાનો હાથ હાથમાં લઈ કાળજાના કટકાને નજરથી ઓઝલ થતી જોઈ રહ્યા! હસતી રમતી હરિણી ઘરને પોતાના મધુર હાસ્યથી ભરી દેતી, ટહુકતી, ક્યારે મોટી થઈ ગઈ એની જાણે ખબર જ ના પડી. એકની એક દિકરીની આસપાસ જ વર્તુળના પરિઘ ની જેમ એમની ધરી ઘુમતી રહેતી. દિકરી પારકી થાપણ અને એક દિ’ પોતાના ઘરે જશે એ જાણતા હોવા છતાં જ્યારે એ પળ આવીને ઊભી રહી ત્યારે એમની જંદગી મા જાણે શુન્યાવકાશ છવાઈ ગયો!

વણ કહ્યો પ્રશ્ન એમની દર્દ ભરી આંખોમા ડોકાઈ રહ્યો, હવે શું?

શૈલા મુન્શા તા ૦૧/૨૮/૨૦૧૫