વિચાર લહેરી

આઈસક્રીમ શબ્દ સાંભળી ને જ મોઢામા પાણી આવી જાય! મોટા ભાગે સહુને આઈસક્રીમ ભાવતો હોય. રીયાને ખબર હતી કે મેઘાને આઈસક્રીમ બહુ જ ભાવે છે. આમ તો મેઘાને ખાવાની બહુ પંચાત!ભાવવા કરતા ન ભાવવાનુ લીસ્ટ લાંબુ.મમ્મી બિચારી થાકી જાય. જુદી જુદી વાનગી બનાવી એના લંચ બોક્ષમા આપે, પણ મેઘા જેનુ નામ, એ તો એની સન ચીપ્સ ખાય અને એપલ જ્યુસ જ પીએ. ભુલમા જો મમ્મીએ બીજી બ્રાન્ડની ચીપ્સ મુકી તો ધમપછાડા.આખો દિવસ ખાધા વગર કાઢે પણ બીજી ચીપ્સને હાથ ના લગાડે.

આમ પણ ખાવાના બધા નખરા મમ્મી પાસે જ ચાલે. પપ્પા જો સ્કુલે મુકવા આવે તો મેઘા ચુપચાપ ક્લાસમા આવે. પપ્પા તો મુખ્ય દરવાજે જે શિક્ષક ત્યાં ફરજ પર હોય એના હાથમા મેઘાને સોંપી દે, અને મેઘા કશુ બોલ્યા વગર ક્લાસમા આવે.

જે દિવસે મમ્મી આવે ત્યારે બેનના હાથમા મોટો મેકડોનાલ્ડનો ઓરિયો કુકી આઈસક્રીમ મીલ્કશેક નો કપ હોય. કલાક સુધી અમારા બ્રેકફાસ્ટ ટેબલ પર બેસી મેઘા ચમચે ચમચે આઈસક્રીમ ખાય. આખે મોઢે આઈસક્રીમ, હાથે રેલા આઈસક્રીમના અને ટેબલ પર આઈસક્રીમના ટપકાં.

બે ત્રણ દિવસ તો રીયા એ ચલાવ્યું, કપ લઈ ફેંકી દેવાનો પ્રયત્ન કર્યો પણ મેઘા ના હાથમાથી કપ લેવો એ લોઢાના ચણા ચાવવા જેવું મુશ્કેલ કામ. ચોથે દિવસે મેઘા આઈસક્રીમનો કપ લઈ આવી અને જોગાનુજોગ પ્રીન્સીપાલ કાનન બેન ક્લાસમા કંઈ કામે આવ્યા હતા, એમણે મેઘાના હાથમાથી આઈસક્રીમનો કપ લઈ લીધો એનુ જેકેટ ઉતારવા મદદ કરવાને બહાને અને મેઘા પાછળ ફરી જેકેટ ખીલી પર લટકાવે ત્યાં સુધીમા કપ અંદરના રૂમના કચરાના ડબ્બામા નાખી દીધો.

કલાક સુધી મેઘાનુ રડવાનુ અને આઈસક્રીમના નામની ચીસાચીસ ચાલી. “મારો આઈસક્રીમ ક્યાં ગયો? મારો આઈસક્રીમ ક્યાં ગયો?” પછી જાણે મોંઘેરૂ રતન ખોવાઈ ગયુ હોય તેમ બપોર સુધી મારો આઈસક્રીમની રટ ચાલુ રાખી.

બીજા દિવસે મેઘા આવી તો જાણે મેઘાને બદલે એનુ ભૂત હોય તેમ સાવ નંખાઈ ગયેલી હાલતમા ટેબલ પર માથુ મુકી એકલા એકલા બોલ્યા કર્યું “મારો આઈસક્રીમ જતો રહ્યો, મારો આઈસક્રીમ જતો રહ્યો”

દિવસ એનો તો ખરાબ ગયો પણ સાથે રીયાનો પણ. એનાથી મેઘાની હાલત જોવાતી નહોતી પણ જે કર્યું તે એના સારા માટે જ. સવારના પહોરમા નાસ્તામા આઈસક્રીમ, એટલી બધી સુગર પછી આખો દિવસ મેઘાની ઉછળકુદ. એક જગ્યા એ ઠરી ને બેસી ના શકે, ન ભણવામા ધ્યાન આપી શકે.

મા ને સમજાવી આઈસક્રીમને બદલે દહીમા થોડી ખાંડ અને કેળું કે એવા કોઈ ફળ નાખી સ્મુધી બનાવી મેકડોનાલ્ડ જેવા કપમા ભરી આપવા કહ્યું. મા સમજદાર હતી અને દિકરીના ભલા માટે કંઈ પણ કરવા તૈયાર હતી.

અઠવાડિયું ગયુ ને મેઘા આઈસક્રીમને ભુલી પણ ગઈ અને સ્મુધી ખાતી થઈ ગઈ.

હતી તો છેવટે પાંચ વર્ષની બાળકી જ ને! કુમળો છોડ વાળીએ તેમ વળે.

શૈલા મુન્શા. તા. ૦૫/૧૨/૨૦૧૫