વિચાર લહેરી

હાલમા તો મારે સ્કુલમા રજા છે. સમર વેકેશન ચાલે છે એટલે બાળકોનુ સાનિધ્ય પણ નહિ ને એમના મસ્તી તોફાન પણ નહિ, પણ અચાનક આજે મને મિકાઈ યાદ આવી ગયો.”Autistic child” વિશે કોઈ લેખ મારા વાંચવામા આવ્યો અને મને મિકાઈ યાદ આવી ગયો.આ બાળકો ખરેખર બહુ બુધ્ધિશાળી હોય છે પણ એમનુ મગજ કોઈ જાતનો ફેરફાર જલ્દી સ્વીકારી નથી શકતું. એમનુ જે રૂટિન ગોઠવાયું હોય એમા બદલાવ આવે તો એમને સંભાળવા ભારે થઈ પડે.
મિકાઈ જ્યારે અમારા ક્લાસમા આવ્યો ત્યારે ઘણો આક્રમક હતો. પાંચ વર્ષ સુધી કોઈ સ્કુલમા નહોતો ગયો. મા બાપ ખરા પણ પરણેલા નહિ એટલે બાળકની જોઈન્ટ કસ્ટડી, પણ મિકાઈ વધુ સમય મા પાસે રહે. બાપ નોકરી ના હિસાબે હ્યુસ્ટન થી બહાર વધુ હોય.અમે જોઈ શક્યા કે મા કરતાં બાપને મિકાઈ માટે કશું પણ કરી છુટવાની તમન્ના વધુ હતી.ક્લાસમા મિકાઈ કશું બોલતો નહિ પણ એને આંકડાઓમા ખુબ રસ પડતો.નંબર સોંગની સીડી વાગે તો ધ્યાનથી સાંભળે. સવારે જ્યારે ક્લાસમા આજના હવામાન વિશે વાત કરીએ કે એને લગતાં ગીત સંભળાવીએ તો એ એકીટશે જોયા કરે. મા બાપ સાથે વાત કરવાથી ખબર પડી કે એને ગણિત બહુ ગમે છે અને કોમ્પ્યુટર બહુ ગમે છે.
ધીરે ધીરે એ ક્લાસના રૂટિનમા ગોઠવાતો ગયો.એને શાંત કરવો હોય તો કોમ્પ્યુટર પર બેસાડી દો તો એના કલાકો એમા નીકળી જાય.જેમ જેમ એ ક્લાસમા અંગ્રેજી આલ્ફાબેટ અને એના સાઉન્ડ અને સાથે શબ્દો શીખતો ગયો તેમ તેમ કોમ્પ્યુટર પર પોતાની જાતે એ શબ્દો ટાઈપ કરી જાતજાતના ચિત્રો જોવા લાગ્યો.
એક દિવસ અમે બાળકોને જમવા માટે કાફેટેરિઆ મા લઈ જતા હતા ત્યાં અચાનક મારો હાથ છોડી મિકાઈ પહેલા ધોરણના ક્લાસમા ધસી ગયો ને ટીચરના ટેબલ પર પડેલો પૃથ્વીનો ગોળો ઉપાડી લીધો.કેટલી સમજાવટે છેવટે એ ક્લાસમાથી બહાર નીકળ્યો. અમે નવાઈ પામી ગયા કે બીજું કશું નહિ ને પૃથ્વીનો ગોળો કેમ? પિતા સાથે વાત કરતાં ખબર પડી એને પૃથ્વીના ગોળામા નક્શા જોવા ખુબ ગમે છે. એના માટે ખાસ પૃથ્વીનો ગોળો લઈ આવ્યા અને રોજ થોડીવાર ખાસ એની સાથે બેસી જુદા જુદા દેશ નક્શામા બતાડવા માંડ્યા.
અમારા અચંબાનો પાર ન રહ્યો, જ્યારે એ જાતે દેશના નામ આલ્ફાબેટના સાઉન્ડ પ્રમાણે ટાઈપ કરી કોમ્પ્યુટર પર જોવા માંડ્યો. ફક્ત દેશ જ નહિ, ત્યાંની જોવાલાયક જગ્યા, હવામાન, લોકો, કાંઈક જાતજાતનુ શોધી કાઢી એમા રમમાણ રહેવા લાગ્યો.વાચા પણ ઘણી ખુલી ગઈ. અમારો હાથ પકડી “કેનેડા, રશિયા સ્કેન્ડેવેનિઆ, આફ્રિકા વગેરે દેશ અમને પણ બતાડવા માંડ્યો.બસમા થી ઉતરી વહાલથી ભેટવા માંડ્યો. યાદશક્તિ એટલી તીવ્ર કે એકવાર બતાડેલો દેશ બરાબર યાદ રહી જાય.કોઈવાર કશી વસ્તુની ના કહીએ તો “help help” નુ રટણ ચાલુ કરી છેવટે એની વાત મનાવીને જ રહે.
આટલી માયા લગાડી હવે આ વર્ષે એ નવી સ્કુલમા જશે, જ્યાં ત્રણ થી ચાર બાળકો ક્લાસમા હોય અને એટલાં જ શિક્ષકો. લગભગ દરેક બાળકની જરૂરિયાત પ્રમાણે એમના વિકાસ ને વધુ વેગ મળે એની ખાસ કાળજી લેવાય.
મિકાઈની બુધ્ધિપ્રતિભા ખીલે અને એને સાચી દોરવણી મળે એ જ પ્રાર્થના સહિત………..
અસ્તુ

તા.૬/૨૬/૨૦૧૩