માનવી
માનવી તો ઘણુ ય ઈચ્છે આંબવા સૂરજ,
ભૂલે, જ્યાં એક ડગલું આગળ રહે કુદરત.
નજર સામે દેખાય નભ ને ધરતી એકાકાર,
ન મળે કદી, ભ્રમ નજર નો સરજાવે કુદરત.
કરી ભેગાં તણખલાં બનાવે નિજ માળો પંખી,
આંધી ના એક સપાટે તણખલાં વિખરાવે કુદરત.
ઊભો સુકાની ઝાલીને સઢ, કિનારો નજર સામે,
ડુબી એ નાવ, ક્ષણમા લાવે સુનામી એ કુદરત.
માનવી તો ઘણુ ય ઈચ્છે આંબવા સૂરજ,
ભૂલે, જ્યાં એક ડગલું આગળ રહે કુદરત.
શૈલા મુન્શા. તા ૧૦/૨૧/૨૦૧૨.
માનવી ઈચ્છે કઈ, અને કુદરત કરે પણ કઈ.
ધાર્યું ધણીનું જ થાય. સાવ સાચી વાત.
Comment by રાજેશ પટેલ — November 1, 2012 @ 5:55 pm