વિચાર લહેરી

ટ્રીસ્ટન ગયા વર્ષે મારા ક્લાસમા આવ્યો. ત્યારે એની ઉંમર લગભગ સાડા ત્રણ વર્ષની હતી એટલે એ અડધા દિવસ માટે આવતો હતો, પણ એટલો સમય પણ એને સાચવવો એ અમારા માટે જાણે મોટી જવાબદારી હતી. જે છોકરાને કશી વાતનો ડર ન હોય અને વિફરે ત્યારે શુ કરે છે એનુ ભાન ન હોય ત્યારે ટીચરની જવાબદારી ઘણી વધી જાય. એને કાંઈ ઈજા ના થાય , કોઈ બીજુ બાળક એની અડફેટ મા ના આવી જાય એ બધી બાબતો નો ખ્યાલ રાખવો પડે.
મીસ મેરી એ તો રીટાયર થવાનુ નક્કી જ કર્યું હતું પણ મજાક મા કહેતી આ ટ્રીસ્ટન ના કારણે હું વહેલી રીટાયર થાઉં છું, કારણ આવતા વર્ષે તો એ આખા દિવસ માટે સ્કુલ મા આવશે.
આ વર્ષે Miss Burk નવી ટીચર મારી સાથે છે. શરૂઆતમાં તો એને પણ સુઝ ન પડી કે ટ્રીસ્ટન ને કેમ સંભાળવો? એના માટે આટલા નાના બાળકો સાથે કામ કરવાનો અનુભવ નવો હતો. રોજ મને કહે “મીસ મુન્શા તુ છે તો મને ઘણી રાહત છે. તારો આ બાળકો સાથે આટલા વર્ષ કામ કરવાનો અનુભવ મને ઘણો કામ લાગે છે.”
એક વાત નક્કી હતી કે ટ્રીસ્ટન ને પોતાની મા ની કમી ઘણી મહેસુસ થતી. સવારે સાત વાગે એ બાળક ડે કેર મા થી સ્કુલે આવે. બપોરે ત્રણ વાગે છુટી પાછો ડે કેરમા જાય. મા કદાચ પાંચ વાગે નોકરી પરથી છુટી એને લઈને ઘરે જતી હશે ને પછી નવડાવી, ખવડાવી ઊંઘાડી દેતી હશે. જે થોડો સમય મળતો હશે એમા એ ટ્રીસ્ટન નુ ધાર્યું કરવા દેતી હશે માટે ટ્રીસ્ટન ને બધે જ પોતાનુ ધાર્યં કરાવવાની ટેવ પડી હશે.
બપોરે જ્યારે બાળકો ને ઊંઘાડીએ ત્યારે રોજ ટ્રીસ્ટન ની ધમાચકડી ચાલુ થાય. એક દિવસ મને વિચાર આવ્યો કે એની મા નુ કોઈ શર્ટ કે કોઈ કપડું જેમા માની કોઈ સુગંધ હોય જેનાથી ટ્રીસ્ટન ને મા પોતાની પાસે છે એવી અનુભૂતિ થાય તો કદાચ ફરક પડે, કારણ મે ભારત મા ને અહીં અમેરિકા આવ્યા બાદ પણ એ જોયું છે કે બાળક જેમા એને મા ની સુગંધ નો અહેસાસ થાય એ કપડું કે સાડલાનો ટુકડો કે શાલ હમેશ પોતાની પાસે રાખે, જાણે એનાથી એને શાંતિ ને સલામતી નો અહેસાસ થતો હોય. ટ્રીસ્ટન ને પણ શાંત કરવા આ ઉપાય મે મીસ બર્ક ને સુચવ્યો. મીસ બર્ક તો કોઈ પણ ઉપાયે ટ્રીસ્ટન ને શાંત અને હસતો રમતો રહે એમા રાજી હતી.
માને જણાવ્યું કે તમે જે પરફ્યુમ છાંટતા હો તે એક જુના શર્ટ પર છાંટી ને મોકલાવો અને જ્યારે મા એ શર્ટ મોક્લાવ્યું તે અમે ટ્રીસ્ટન ના ઓશીકા પર ચડાવી બપોરના સુવાના સમયે ટ્રીસ્ટન ને આપ્યું ને જાણે ચમત્કાર થઈ ગયો.
ટ્રીસ્ટન રડ્યા વગર પહેલી વાર પાંચ મીનિટ મા સુઈ ગયો, અને હવે દરરોજ સુવા ના સમયે અમને કોઈ હેરાનગતિ થતી નથી.
નવ મહિના જેની કોખમાં જીવન પાંગર્યું એ નાતો ને એ સોડમ બાળક ક્યારેય ભુલતું નથી, માટે જ તો એંસી વરસની ઘરડી માનો ખરબચડો હાથ જ્યારે પણ દિકરાને માથે ફરે એમા મળતું સુખ કોઈ સ્વર્ગ ના અહેસાસ થી કમ નથી.
શૈલા મુન્શા. તા. ૧૨/૧૨/૧૦૧૧