પથ્થર!
પથ્થર જો રહે પથ્થર,
ઉગામી, બનાવે હથિયાર
સહી ઘા ટાંકણા નો
પુજાય સર્વત્ર બની મૂરત.
ઉગે ફુલ વનરાવન,
ખીલે ખીલે ને કરમાય,
વિણતી એ ફુલ પ્રેમભીની રાધિકા,
બને ફુલમાળ, કાનાનો શણગાર
ઘા શબ્દનો તાતો તલવારથી,
વિંધાય મનડું, કદી ના સંધાય
બોલ બે વહાલપના ને મીઠી નજર
તરી જાય, હોય ભલેને મહેરામણ.
ફાની આ દુનિયા થાશે નષ્ટ,
આકાર નિરાકાર સહુ એકાકાર
મળી જીંદગાની મહેરબાની
ફેલાવો હરદમ ખુશીને ઉલ્લાસ.
શૈલા મુન્શા તા. ૦૫/૨૫/૨૦૧૧
Very Nice. Thank you, Shailaaji !
Comment by Navina Banker — May 29, 2011 @ 3:22 pm