કુદરતની લીલા
સફેદીની ચાદર ચારેકોરને રૂના ઢગલા, સિવાય બીજું નહિ,
રંગો ઢંકાયા સફેદીમાં લપેટાઈ, થીજ્યા વૃક્ષો સફેદી મહી.
આભને અડતાં વિમાનો, ન ખસ્યાં તસુભાર ધરાથી,
બન્યા સ્થિતપ્રજ્ઞ મુનિ સા, અટવાયા વરસતાં કરાથી!
પ્રિયજન જુએ રાહ પિયુની, વાવડ નહિ આગમનની,
ઘેરાયા સહુ હિમપ્રપાતે, ખબર નહિ આવાગમનની!
ન થંભતી વાહનોની વણઝાર જે રસ્તે,
દિસતાં, મૂર્તિમંત વાહનો બરફ વચ્ચે;
ને કરે લાખ અભિમાન એ માનવી,
ભરે છલાંગ, ધરતી ચંદ્રની માપવી;
કુદરતની લીલા અપરંપાર, કામ ન આવે વિજ્ઞાન
બસ ઝુકાવી શિર થાવું શરણ એ જ અંતિમ જ્ઞાન!!
(તાજેતરમાં ન્યુ યોર્ક, મીડ વેસ્ટ વગેરે જગ્યાએ પડેલ બરફ પરથી સુઝેલું કાવ્ય)
શૈલા મુન્શા તા. ૧/૩૦/૨૦૨૨
