પરદેશી કાવ્ય
પરદેશી તું આવે કે ના આવે,
વાટ જોઉં હું તારી.
વરસતી આ વરસાદી સાંજે,
વાટ જોઉં હું તારી.
ઊગતા સૂરજની સાખે,
વાટ જોઉં હું તારી.
નિસર્યો મથુરાને પંથ,
ન જોયું પાછું ફરીને એકવાર.
કાના તું આવે કે ના આવે,
વાટ જોઉં હું તારી.
કર્યો ઉધ્ધાર મથુરાજનનો,
કરીને વધ કંસ કેરો
છાયો ઉલ્લાસ સર્વ જનમાં,
ધાયો તું પૂરવા ચીર,
બસ એક પુકારે દ્રૌપદીના.
બન્યો સારથિ અર્જુન કેરો,
કર્યો જયજયકાર ધર્મ કેરો.
સહુની ભાંગતા ભીડ,
ભુલી ગયો તું જુએ કોઈ તારી વાટ;
ગોકુળને ગામ.
સુણ્યા સહુ સાદ,
ના સુણાયો એક આર્તનાદ.
કાના તું આવે કે ના આવે,
વાટ જોઉં હું તારી
પરદેશી તું આવે કે ના આવે.
વાટ જોઉં હું સદા તારી!
(એક ગોપી નો સાદ)
શબ્દ સ્પર્ધામાં પરદેશી શબ્દ પર ત્વરિત રચાયેલી બે પંક્તિનું મુખડું કાવ્ય રૂપે સર્જાયું.
શૈલા મુન્શા.
www.smunsghaw.wordpress.com
Good Gopi’s bhavana.
Comment by pravina Avinash — February 16, 2010 @ 12:20 am
Nice one..
Comment by devikadhruva — February 16, 2010 @ 2:10 am
gopiyo hamesha krishna mate tdpti rahi che.
aa kvitama gopiyono prem dekhay che.
very good.
Comment by hema patel . — February 16, 2010 @ 3:07 pm