આજની સવાર
આજનો પ્રસંગ એક નકલખોર વાંદરાના જેવો છે. બાળકો અને એમા પણ નાના ત્રણ ચાર વર્ષના બાળકો સાથે જ્યારે તમે કામ કરતા હો તો ઘણુ શિખવાનુ મળે. એકના વખાણ કરો તો બીજું તરત તમારી સામે એવી રીતે જુવે કે તમારે એના પણ વખાણ કરવા પડે. એકને ચિત્ર દોરવામા મદદ કરો તો બીજું તરત પોતાનુ પેપર તમારી સામે ધરે.
અમારા રોજિંદા નિયમ પ્રમાણે બાળકોને કાફેટેરિઆમા જમાડી એમને સ્કુલના રમતના મેદાનમા લઈ જઈએ. સવારનો અગિયાર વાગ્યાનો સમય હોય એટલે મોટાભાગે અમારો ક્લાસ જ મેદાન પર હોય. અમારા બાળકો નાના અને અને કોઈક બાળકો મંદ બુધ્ધિના કે શારિરીક અપંગતાવાળા પણ હોય એટલે અમારે એમનુ વિશેષ ધ્યાન રાખવું પડે.
બાળકોને ખુલી હવામાં મજા આવે, ત્યાં લસરપટ્ટી ને હીંચકો વગેરે સાધનો છે, જેથી નાના બાળકો ને રમવાની પણ મજા આવે.નકલખોર વાંદરાની વાત હવે આવે છે. રમતા રમતા માઈકલ પડી ગયો ને એનો ઘુંટણ જરા છોલાયો. ક્લાસમા આવીને મે એનો ઘુંટણ સાફ કરીને બેન્ડેજ ની પટ્ટી લગાડી આપી. બસ થઈ રહ્યું બાકી ના બધા બાળકો કોઇ પોતનો હાથ તો કોઈ પોતનો પગ બતાવવા માંડ્યા અને મારે બધ્ધાને બેન્ડેજની પટ્ટી મારી આપવી પડી.
એ બાળકોના મોઢા પરનુ સ્મિત જોઈ હમેશ મનમા એક જાતની ખુશી નો અનુભવ થાય છે.બાળકો ની દુનિયા પણ કેવી અજબ છે.એ નિર્દોષ ચહેરા પર ચમકતું એક સ્મિત ભલભલા દુઃખને ભુલાવી દે છે.
શૈલા મુન્શા તા. ૦૪/૧૦/૨૦૧૦
Very best way of sharing daily talk with me. I am touched. I don’t know how other couples get bored when they could not share or communicate their feelings about others.I am proud of you. Keep sharing more. I enjoy small but effective incidents of the small children’s world.
Prashant
Comment by Prashant — April 15, 2010 @ 2:59 am