વિચાર લહેરી

સરી જતી રેતી ને સરી જતી ક્ષણ,
લાખ કરો જતન, ના ઝીલાય કદી.

જન્મ્યુ તે જાય ને ખીલ્યું તે કરમાય,
લાખ કરો જતન, ના બદલાય કદી.

કાળ ન આંબે કદી, ઉમ્મીદ પર જીવાય,
લાખ કરો જતન, મોતની ક્ષણ ના ઠેલાય કદી.

એક જાય ને બીજું આવે, ના થંભે વહેવાર જગનો,
રહો તૈયાર મનથી સદા, તો શું કપરી છે વિદાય કદી?

ક્યાંક વિસર્જન ને ક્યાંક સર્જન અવિરત રહે સદા,
મનાવો વિદાયનો ઉત્સવ મનભર, તો શું રહે ગમ કદી?

શૈલા મુન્શા તા. ૧૨/૨૮/૨૦૧૨

લાવે ખુશાલી હર ચહેરા પર,
તહેવારોની દુનિયા નિરાળી.

ઊડે પતંગ, ને ઊંધિયા મઠાનું જમણ;
તહેવારોની દુનિયા નિરાળી.

નવેલી દુલ્હન રમે રંગ ગુલાલ,
તહેવારોની દુનિયા નિરાળી.

ભાઈને કલાઈ રક્ષા, થાય જતન બેનીના;
તહેવારોની દુનિયા નિરાળી.

ગણપતિ બાપ્પા મોરિયાનો ગુંજે નાદ;
તહેવારોની દુનિયા નિરાળી.

ગરબે ઘુમતી નાર, ને દાંડિયાની રમઝટ;
તહેવારોની દુનિયા નિરાળી.

ઘર ઘર પ્રગટે દિવડા, નવ વર્ષનું હો સ્વાગત;
તહેવારો ની દુનિયા નિરાળી.

જીવન ઝગમગે સહુનું, થાય જન કલ્યાણ,
તહેવારોની દુનિયા નિરાળી,
ભાઈ તહેવારોની દુનિયા નિરાળી.

શૈલા મુન્શા. તા. ૧૧/૧૮/૨૦૧૨

વેલેન્ટીનો ની ઓળખાણ મે તમને કરાવી છે.સરસ મજાનો પરાણે વહાલ ઉપજે એવો.જેમ ભાઈ ક્લાસમા જુના થવા માંડ્યા, મતલબ કે એને સ્કુલમા દાખલ થયે થોડા મહિના થયા અને ભાઈ નો અસલી રંગ દેખાવા માંડ્યો.
વાત એમ બની કે જેમ મે આગળ પણ જણાવ્યું હતું તેમ વેલેન્ટીનો ને જોતા જ બધાને વહાલ ઉપજે એવો સરસ ગોરો ને ગઠિયો બાળક, એટલે અમે જ નહિ પણ જતાં આવતાં બધા જ શિક્ષકો એને વહાલ કરે. આવ્યો ત્યારે માંડ ત્રણ વર્ષનો એટલે બીજા બાળકો ની સરખામણી મા નાનો પણ લાગે.ઘરમા પણ નાનો ભાઈ એટલે મા પણ કદાચ વધારે લાડ લડાવતી હશે એટલે ક્લાસમા એની જીદ વધવા માંડી. એનુ ધાર્યું ના થાય તો ખુણામા ભરાઈ જાય અને એને બોલાવવાની કોશિશ કરીએ તો ભાઈ જોરથી ભેંકડો તાણે. ઊભો કરવા જઈએ તો પગ વાળી દે. આટલા નાના બાળકને તમે બીજું શું કરી શકો?
ઘણી વસ્તુ બાળકો એકબીજા ના અનુકરણે શીખતા હોય છે અને તોફાન તો જરૂર બીજાનુ જોઈ અનુકરણ કરતા હોય છે. વેલેન્ટીનો પણ જ્યારે ટેબલ નીચે ભરાવા માંડ્યો,ક્લાસમા બધા જ્યારે કલર કરતા હોય ત્યારે કલર કરવાને બદલે ક્રેયોન ના ટુકડા કરવા માંડ્યો અને એને રોકવાની કોશિશ કરીએ તો રડીને પોતાની જીદ પુરી કરવા માંડ્યો ત્યારે અમારે એને ક્લાસના નિયમો સમજાવવા એની મા ની મદદ લેવી પડી.
અમેરિકામા બધી જ વાત મા “counseling” નુ જબરું તુત છે. અહીં વાતવાતમા લોકો એકબીજા પર દાવો ઠોકી દેતા હોય છે એટલે કોઈ પોતા પર કોઈ જવાબદારી લેવા તૈયાર નથી.
અમેરિકા મા બાળક જન્મે ત્યારથી એના જાતજાતના ટેસ્ટ થતા હોય છે, અને ટેસ્ટના પરિણામ પ્રમાણે બાળક તંદુરસ્ત છે કે કઈ ખામી છે અને એનો ઉપાય શું તે નક્કી થતું હોય. અમારા ક્લાસમા બાળક જ્યારે ત્રણ વર્ષનુ થાય ને દાખલ થાય ત્યારે એ સામાન્ય પણ હોઈ શકે અથવા મંદ-બુધ્ધિ પણ હોઈ શકે.વેલેન્ટીનો જેવા બાળકમા કદાચ બીજી કોઈ ખામી ન હોય પણ વધુ પડતા લાડ નુ પરિણામ પણ હોઈ શકે, માટે જ મા-બાપને સ્કુલમા બોલાવી શિક્ષક અને સ્કુલ ના કાઉન્સિલર ભેગા થઈ સમસ્યા નો હલ લાવવાનો પ્રયત્ન કરે.
મારા મતે અને કદાચ મારી અડધી જીંદગી મે ભારતમા શિક્ષીકા તરીકે કામ કર્યું છે એટલે મારો અભિપ્રાય ઘણી વાર આ બાબતમા જુદો પડતો હોય છે. મારા મતે બાળકને અમુક નિયમ અને શિસ્તનુ પાલન કરવાની ટેવ ઘર થી શરૂ થવી જોઈએ અને સ્કુલમા જ્યારે એ શિસ્ત બાળકને શીખવાડવા મા આવે તો મા-બાપે એમા આડખીલી રૂપ ના થવું જોઈએ.
અમારા સારા નસીબે વેલેન્ટીનો ની મા ઘણી સમજુ નીવડી અને પુરો સાથ સહકાર આપવાની તૈયારી બતાવી, ને ઘરમા પણ એ શિસ્ત જાળવવાની ખાત્રી આપી.
બાકી વેલેન્ટિનો જેવા બાળક સાથે કડક થવું જ અઘરૂં છે. ગમે તેટલું તોફાન કર્યું હોય પણ તમારી સામે જોઈ એવું મીઠડું હસી પડે કે તમારો ગુસ્સો બરફની જેમ પીગળી જાય ને એને વહાલ કરવાનુ મન થઈ જાય. દુનિયા ના બધા બાળકો મા આ ખુબી છે.બાળકના એ નિર્દોષ હાસ્યમા ભલભલા દુઃખ હરણ કરવાનુ અમોઘ શસ્ત્ર છે.

અસ્તુ.

શૈલા મુન્શા. તા ૧૨/૧૩/૨૦૧૨